Knikker-verdeel dag! De laatste wedstrijd van het seizoen, en alles om voor te spelen. Geen makkelijke wedstrijd, wisten we op voorhand. We missen al het hele seizoen spelers; de verloren zoon en kapitein Sjiek bekijken al bijna de gehele tweede helft veld van de zijlijn, maar deze week mocht Opa ook aan de zijlijn plaatsnemen omdat hij allerlei gekleurde prenten aan het verzamelen geweest was. Ook een uitwedstrijd. En de oplettende kijker weet dat wij thuis zelden punten laten liggen maar uit zo nu en dan wel eens morsen. Dus een spannende mix van factoren die maakte dat het een pittig potje zou worden. Tel daarbij op dat Vitesse een goed korfballende ploeg is, en dan heb je de perfecte receptuur voor een spannend slot in deze ‘Slangenkuil-poule’. Want in deze rare poule kon het natuurlijk niet anders dan dat de beslissingen in de laatste ronde zouden gaan vallen.

Al lange tijd voeren wij de lijst aan, maar gezien de minieme verschillen koop je daar natuurlijk niets voor. Kinderdijk zou gebrand zijn om van Tjoba te gaan winnen, dus eigenlijk wisten wij bij voorbaat dat verlies geen optie was. Maar ja, dan moet je het natuurlijk ook nog waarmaken.

Duracell zou dus vandaag in de basis-acht beginnen. Viel vorige week uitstekend in dus aan hem zouden we een goede kracht hebben. Gelukkig bleek al snel dat we zelfs met negen man speelden. Menig oproep werd deze week gedaan om ‘Kruikenzeikers tezamen’ naar Barendrecht te trekken. Hier hadden gelukkig nogal wat mensen gehoor aan gegeven dus het vertrouwen groeide in de aanloop naar het beginsignaal. Zeker toen we getrakteerd werden op blauwe rook en een luidkeelse zachte G.

Iets later dan gepland begon de wedstrijd. In het begin ietwat onwennig; Vitesse pakt meteen de voorsprong. Maar de Bakkersvrouw laat snel zien wie de echte schutter is en maakt gelijk. De wedstrijd ontwikkelt zich in het eerste deel van de eerste helft redelijk gelijk opgaand; er wordt prima verdedigd en niet heel makkelijk gescoord. De wedstrijd is in balans. Maar Tilburg schakelt een versnelling hoger waardoor een gat van drie geslagen kan worden. Vitesse moet alle zeilen bijzetten om de ruststand op 5-7 uit te laten komen.
In de rust heerst het gevoel dat we de bovenliggende partij zijn. Maar we drukken dat tot dan toe nog onvoldoende uit in doelpunten. We zullen er een schepje bovenop moeten doen, willen we alles in eigen hand houden. Inmiddels weten we namelijk ook dat Kinderdijk boter bij de vis gedaan heeft en overtuigend van Tjoba gewonnen heeft. Vandaag gaan we dus niks cadeau krijgen.

Tilburg stapt geweldig het veld op na rust. In een korte periode wordt overtuigend gecombineerd en geschoten en met militaire precisie weten we de korf te vinden. In no-time wordt het gat vergroot naar vier en daarna zelfs zes doelpunten. In deze fase klopt alles. In het eerste aanvalsvak is Duracell ongrijpbaar voor de Vitesse-heren. Loepzuiver, verrassend en altijd rustig. Sexy is de dragende kracht van zijn vak. Pakt rebounds, verdeelt en heerst. Er wordt ook uitstekend verdedigd. Mariana en Mona geven hun tegenstanders geen duimbreed. Ook in het andere vak zijn de combinaties prachtig. ‘Ei’ is continu op de juiste plek. Mooiboy weet iedere keer op precies het juiste moment te scoren; de ene nog mooier dan de ander. En Feddinho lijkt vannacht met zijn zak Isotone geslapen te hebben; hij is letterlijk overal op het veld te vinden en is een plaag voor zijn directe tegenstander.

De ‘Tilburgse wervelwind’ levert halverwege het tweede bedrijf een gat van zeven doelpunten in ons voordeel op. Vitesse lijkt lam geslagen. Ze wisselen van alles om, maar krijgen geen grip op de wedstrijd. Het voelt al bijna als… Ja, da’s altijd linke soep. Want we hebben natuurlijk nog een kwartier te spelen.

Vitesse kent vandaag ook veel pech. Schoten lijken niet lekker te vallen, meerdere stippen worden gemist; het is allemaal niet in ons nadeel. Toch lijkt er halverwege de tweede helft iets los te komen bij de oranjehemden; tuurlijk, ik kan zeggen dat we zelf misschien al iets te goed bewust waren dat we de hoofdklasse al konden ruiken, maar dan doe ik de thuisploeg tekort. Zij zetten aan en komen in een fase dat de korf wél gevonden wordt. Langzaam maar zeker kruipen ze dichter bij. Wijzelf beginnen ietwat slordig te spelen, waardoor een doelpuntendroogte ontstaat. Ja, de klok tikt door, maar het verschil wordt ook kleiner.

Met een kleine twee minuten te spelen is het verschil nog maar twee. Twee is niet veel, als je pech hebt. Maar op dat moment lijkt de gehele ploeg weer terug naar scherpte te schakelen. Net als Vitesse het gevoel heeft dat het vandaag nog wel kan, scoort Mooiboy de drie verschil. Dan wordt het wel érg lastig. Iedereen lijkt het op dat moment te beseffen. Het is gespeeld! Het restant van de wedstrijd wordt ‘uitgebald’ en dan mogen de flessen champagne open.

KAMPIOENE, KAMPIOENE, KAMPIOENE, OLÉ OLÉ. Iedereen vliegt het veld op. We vieren met z’n allen, en dan ook met z’n allen, dit prachtige kampioenschap. De Hoofdklasse is een feit. Wat volgde? Sja, een beetje dat wat je verwacht. Bubbels, bier, mexicano, slechte muziek en de volgende dag hoofdpijn. Maar wat hebben we genoten.

En wat is het iets om trots op te zijn. Want deze poule… Was me er eentje. Het lag allemaal zo dicht bij elkaar. Iedereen gaf elkaar een draai om de oren. Elke week was het weer een verrassing hoe het muntje zou vallen. Uiteindelijk is het muntje voor ons net wat beter gevallen dan voor de rest. Maar dat hebben we helemaal zelf gedaan. Niet met acht man, maar met een hele selectie. Eigenlijk speelden we in fases tijdens deze veldcompetitie helemaal niet zo goed. Deze tweede helft veld waren we aanvallend zelfs vrij karig; we hebben de twintig doelpunten na de zaal niet meer gehaald. Maar we stonden er wel iedere week. We hebben voor ieder punt geknokt. En als er iemand weg viel, stond de volgende klaar om het minstens zo goed te doen. Dat verdient een geweldig compliment.

Één kleine kanttekening nog ten aanzien van de thuisploeg vandaag. Zij kregen naderhand te horen dat deze speelronde ertoe leidde dat zij op de vijfde plek geëindigd zijn, en daarmee in de eerste klasse blijven, waar Albatros, Merwede en Kinderdijk naar de overgangsklasse gaan. Felicitaties aan de promovendi, maar wel zuur voor de Barendrechtse ploeg. Zij spelen leuk korfbal dus het is wel erg zuur dat ze nu met de gebakken peren zitten. Dat had ik van tevoren niet zo ingeschat.

Dus ja, als je zo een beetje terug kijkt. In twee jaar van de tweede klasse naar de hoofdklasse. Kan slechter! Ik denk dat de Hoofbaas tevreden terug zal kijken op zijn eerste jaar als coach. Wij gaan nu lekker van onze verdiende rust genieten. Nog één bedankje voor alle supporters die ons dit jaar gesteund hebben. Want zonder jullie was het niet gelukt. En hopelijk zien we jullie allemaal volgend jaar weer!

Tilburg 1.