Nou, het was alweer een tijdje geleden dat we weer eens de micro in mochten. Half december gingen we met kerstreces, waarna we inmiddels de nodige inspanningen geleverd hebben om de zwaarst wegende kilo’s eraf te werken. Vandaag een hervatting van de competitie tegen wat vooralsnog de favoriet lijkt; Valto uit de Lier.

Als je van komkommers of tomaten plukken houdt, ga je naar de Lier. Dat leerden we vandaag toen we tussen de vele kassen door naar de plaatselijke sporthal reden. Maar we wisten ook dat we tegen deze glastuinbouw-fanaten een pittig potje konden verwachten. Valto won tot op heden al haar wedstrijden vrij overtuigend. We kenden de ploeg grotendeels van enkele jaren terug, dus we wisten waar we zo ongeveer aan toe waren. Maar goed, iedere wedstrijd is een wedstrijd op zich dus wij kwamen om twee punten op te halen.

Het begin de wedstrijd was prima. Waar we nog wel eens nonchalant af kunnen trappen, stonden we vandaag vanaf het eerste fluitsignaal scherp in de schoenen. Er wordt direct een voorsprong genomen maar Valto haakt ook direct aan. Hoewel er van beide zijden flink druk op de aanvallers gelegd wordt, vinden zowel Tilburg als Valto over verschillende schijven de korf. Feddinho onderscheidt zich met een aantal mooie, rake schoten. Halverwege de eerste helft drukt Valto door en weten ze een gaatje te slaan. Maar dat wordt, mede door uitstekend verdedigen aan Tilburgse zijde, weer teruggebracht tot een verschil van één doelpunt. Met rust voor beide ploegen alles om voor te spelen dus; als ik met niet vergis met een stand van 14-13.

Veel doelpunten aan beide zijden dus. Als we hier vandaag met de punten weg zouden willen gaan was het vooral van belang om verdedigend zaken op orde te stellen; we scoren vrij stabiel maar verdedigend zijn we te wisselvallig. We wisselen tussen periodes waarin Valto moeilijk scoort, naar periodes waarin snel en makkelijk tegen ons gescoord wordt.

De tweede helft begint wederom met om en om scoren, maar dan breekt een periode aan waarin Valto blijft doen wat het doet, maar waarin Tilburg aanvallend slordig wordt. In die periode vinden we de korf maar lastig, dus loopt Valto uit. Even lijkt het een lastig verhaal te worden maar dan wordt toch weer terug gedrukt; we wisselen om met de verloren zoon, zetten toch weer even aan en het resultaat is een 22-20 tussenstand met nog zo’n vijf minuten te spelen. Op dat moment versiert Tilburg een strafworp. De uitgelezen kans voor de aansluitingstreffer en misschien nog wel meer, maar het mag niet zo zijn want we missen de scherpte om hem ook in het mandje te gooien. Desondanks worden er in het vervolg nog best een aantal oplegde kansen versierd, maar ook daar missen we de scherpte om ze af te maken. Valto straft het af; via een tweetal snelle en zuivere schoten trekken zij het gat naar vier en weten we allemaal dat te tijd te kort is om dan nog het tij te keren. Het restant van de wedstrijd is een ‘cooling down’ waarin Valto de marge met nog een doelpuntje vergroot.

Sja, het had ook anders kunnen lopen. Maar dat deed het niet en dat is natuurlijk ook de kwaliteit van de thuisploeg. Zij hielden hun hoofd koel en sloegen op de juiste momenten toe. Het voelt wel een beetje bitterzoet, want voor mijn gevoel misten we juist op de bepalende momenten de scherpte om de wedstrijd een andere wending te geven. Maar de Lierse ploeg speelt goed korfbal; is sportief en weet hun scherpte goed te doseren. We zullen er alles aan doen om de return in Tilburg anders af te laten lopen.

Volgende week is het wederom een eindje rijden, ditmaal naar het bestuurlijk centrum van ons land. Daar wacht het voor ons vrij onbekende HKV/Ons Eibernest. De Hagenezen hebben tot op heden weinig punten verzameld dus het doel moge duidelijk zijn.