• Na onze ‘net niet campagne’ de laatste weken resteerde eigenlijk nog maar één doel: niet degraderen en ons nestelen in de grijze middenmoot. Voorzover die er is natuurlijk in deze minuscule poules. Omdat GKV en TOP al de nodige punten veroverd hebben zouden we samen met Vitesse moeten bepalen wie afvalt en wie blijft. Omdat wij de uitwedstrijd tegen Vitesse wisten te winnen, betekende dit voor de Barendrechtse ploeg dat zij vandaag zouden moeten winnen met een ruim verschil, of moeten winnen met een minimaal verschil om volgende week punten te stelen tegen de titelkandidaten. Voor ons was het devies dus: niet verliezen en de kaarten zijn geschud.

    Ik stel mij bij zo’n laatste thuiswedstrijd altijd voor (wellicht op basis van historische ervaringen, of over-geromantiseerde herinneringen) dat het zonnetje schijnt, de wedstrijd druk bezocht is, en iedereen meej ’n pilske en ’n safke langs de kant staat. Toen ik dus op zaterdagochtend m’n niepert uit kwam rollen kreeg ik wel een kleine error, want het weer van die dag had meer gelijkenissen met de gemiddelde gezichtsuitdrukking van Vladimir P. dan met mijn levendige herinneringen. Maar dacht ik, het kan nog beter worden. Maar dat was natuurlijk niet zo. Dus ja, we zouden het vandaag moeten doen met wat alleen omschreven kan worden als ‘grafweer’.

    In dat grafweer wist overigens ons tweede team na een bloedstollende apotheose wel de twee punten in Tilburg te houden, wat betekende dat zij nu het kampioenschap in eigen handen hebben. Wat dat betreft ‘good vibes’, bij aanvang van de wedstrijd. Al moet ik eerlijk zeggen dat mijn humeur toch niet geheel onaangeraakt blijft als m’n inschietshirt al zeiknat is en de wedstrijd nog niet eens begonnen is. Enfin.
    We starten direct met een doelpunt, maar dan zakken de good vibes wel even weg. We kennen een tamelijk stroeve start, waarin we op zich wel behoorlijk wat kansen hebben, maar ze niet verzilveren. Op zich niet raar natuurlijk met dit weer, maar ja, de tegenstander moet het in hetzelfde weer doen. Zij zijn in deze fase net iets slimmer dan wij door te zoeken naar kansen die net wat dichter bij de korf liggen. We lopen dus achter de feiten aan.

    In het tweede deel van de eerste helft weten we onze rug enigszins te rechten; we verzilveren kansen wat vaker. Vooral de verloren zoon is belangrijk met rake schoten, ondanks het nog steeds erbarmelijke weer. Het maakt dat we met twee doelpunten voorsprong kunnen gaan rusten.

    Nu was dit eigenlijk de uitgelezen kans op in de rust getrakteerd te worden op een lekker bakkie warme thee. Volgens mij heb ik al eens een klaagzang gehouden over het ontbreken van thee tijdens thee-tijd, dus laat ik dat niet nogmaals doen. Betekende wel dat iedereen ijskoud terug het veld op ging, dus menig speler van zowel thuis- als uitploeg moest voor aanvang van de tweede helft de spiertjes even warm maken.

    De tweede helft weten we toch weer niet echt een vuist te maken. In deze fase wil je snel naar vier verschil en de wedstrijd in het slot gooien. Maar de overtuiging is er vandaag niet. We blijven een beetje hangen in de matigheid en zodoende blijft het verschil klein en de wedstrijd spannend. Gelukkig weten we de eindfase in te gaan met een gaatje van twee doelpunten voorsprong, wat gezien de (weers-)omstandigheden een heel karwei is voor Vitesse om te dichten. Zij moeten winnen, ook gelijk spelen is niet voldoende voor de bezoekers. In deze laatste fase zijn we aanvallend erg ondermaats. Maar gelukkig lukt het Vitesse ook niet; aan beide kanten wordt overigens ook prima verdedigd. Één doelpuntje dichterbij komen is het maximale wat de bezoekers eruit kunnen persen.

    Daarmee is het voldoende voor ons. Geen traktatie voor het publiek, waarvoor überhaupt al respect met dit druilweer. Maar wel twee punten. Uiteindelijk telt dat, hè.

    De spanning in de eindfase maakt dat de publiekswissel van Machteld (dit lijkt mij een uitstekend moment om het beestje eindelijk bij de naam te noemen) niet de aandacht krijgt die het verdient. Gelukkig kunnen we na de wedstrijd, onder het genot van een drankje, de tijd nemen om iedereen te bedanken en Machteld nog even in het zonnetje te zetten. Heel veel plezier en succes gewenst, en je weet het… In Brabant staat de deur altijd op een kier!

    Wat nu rest is een uitwedstrijd om des keizers baard. Althans, voor ons dan. Daar GKV van TOP wist te winnen, is de kampioen in deze poule nog niet bekend. De koplopers staan gelijk in punten, maar TOP heeft op één doelpuntje het onderling resultaat te pakken. GKV is dus afhankelijk van TOP, maar het zou natuurlijk wel erg leuk zijn als we wat extra spanning aan de ontknoping toevoegen door volgende week GKV het vuur aan de schenen te leggen. In de thuiswedstrijd presteerden wij ondermaats, dus we rijden volgende week naar Gorinchem om te laten zien wat we in onze mars hebben.

    Tilburg 1.