• Na de wedstrijd in Arnemuiden vorige week bestond er toch een lichte frustratie gebiedt de eerlijkheid mij te erkennen. Beseffende dat we ons de kaas wel een beetje van het brood hadden laten eten, wilden we thuis laten zien dat vorige week een uitglijder was.

    Positief was dat na weken van blessureleed nu, nadat Opa vorige week zijn intrede weer deed, ook de verloren zoon weer inzetbaar was. De ziekenboeg weer helemaal leeg dus.

    Om de kaarten zo te schudden dat ze in ieder geval zo lagen zoals wij wilden dat ze zouden liggen, wisselden we zeer vroeg in de wedstrijd. Dat leek nog niet zo’n gekke zet, want hoewel de bezoekers uit Arnemuiden de 0-1 nog maakten, trokken wij vervolgens de wedstrijd in het eerste kwartier naar ons toe. Scherper in de acties, duels en schoten zetten we in korte tijd een 9-2 voorsprong neer.

    TOP heeft op dat moment door dat het op deze manier niet gaat lukken dus maakt een ‘one-eighty’ door frustrerend en vertragend te gaan spelen. Super suf natuurlijk, maar op dat moment denk ik wel de juiste keuze vanuit de bezoekers gezien. Het sorteert effect want wij laten ons van de wijs brengen. Hoewel we wel geduldig zoeken naar de oplossing en een schot met rebound, zijn we ‘van de leg’. Het stokt qua score wat de ruimte geeft voor TOP om wat te repareren richting rust (9-6).

    Beseffend dat er weer een schepje bovenop moet starten we de tweede helft. Maar dat schepje dat lukt niet. We zijn slordig in de afronding, missen korte kansen, strafworpen, en zitten daarmee eigenlijk onszelf dwars. We doen wat omzettingen, maar ook die leiden niet tot het gewenste effect. Sja, dan gaat TOP natuurlijk een keer langszij komen, want ook al scoren de bezoekers niet makkelijk – verdedigend doen we het verder prima -, ze scoren in tegenstelling tot ons nog wel met enige regelmaat. Dan is het een kwestie van tijd tot ze langszij komen. En uiteraard gebeurt dat; ze komen langszij en pakken zelfs nog een kleine voorsprong. Precies goed getimed. Einde wedstrijd.

    Een ezel stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen, ons lukte dat wel. Tweemaal een voorsprong (onnodig) weggeven doordat we zelf onvoldoende productief zijn. TOP deed wat het moest doen, wij hadden daar veel beter mee om moeten gaan. Een 9-2 voorsprong mag natuurlijk nooit leiden tot een 12-14 eindstand.

    Maar ach. Allemaal onderdeel van het proces zullen we maar zeggen. TOP moest de punten hebben om promotie in zicht te houden, wij waren eerder al slordig tegen zowel TOP als GKV. Het betekent wel dat we aankomende week tegen Vitesse een belangrijke wedstrijd hebben om lijfsbehoud in deze klasse zeker te stellen. We kunnen weer leren van de fouten die we afgelopen weken gemaakt hebben en laten we aankomende zaterdag beginnen om dat om te zetten in resultaat. Dan willen we de punten in eigen huis houden om zo niet afhankelijk te zijn van wat er in de laatste speelronde gebeurt.

    Aankomend weekend is tevens ook de laatste thuiswedstrijd van dit korfbaljaar. Helaas betekent dit ook dat we afscheid moeten nemen van een aantal mensen. Jammer genoeg verlaat Marjolein ons na toch behoorlijk wat jaren. Laten we met z’n allen afscheid nemen, hopelijk onder het genot van een mooie wedstrijd. Tot zaterdag!

    Tilburg 1.