• Het derde rondje. Wederom een ‘match’ (om een beetje in de terminologie van onze patron te blijven) in eigen huis. Tegen Tiel ’72 uit Tiel. Hierna te noemen ‘Tiel’, want ik kan me niet voorstellen dat er nog 71 korfbalploegen uit de gelijknamige stad zijn (ik wist eigenlijk niet dat het een stad was, maar afin). Eigenlijk een titelkraker. En dat al in de derde wedstrijd van het seizoen. Want waar wij tot noch toe al onze wedstrijden wonnen, wist Tiel ook eenmaal te winnen en eenmaal gelijk te spelen. Een verschil van één punt op de ranglijst dus. Wie vandaag zou winnen, zou koploper zijn.

    Tot op heden wisten we weliswaar de volle buit binnen te hengelen, maar onszelf in de spiegel kijkend waren we nog niet overdreven tevreden over de manier waarop. Wij vinden van onszelf dat we, zeker aanvallend, meer kunnen brengen. Misschien zelfs meer moeten brengen. Maar tot op heden waren we nog niet zo onder de indruk van onszelf. Getuige ook de minimale verschillen (respectievelijk 2 en 1 doelpunten verschil) waarmee we de voorgaande wedstrijden wonnen. Zoals ze dat dan zo mooi zeggen: ‘we snakten naar een afgetekende overwinning’. Maar Tiel kwam natuurlijk niet naar Kruikenstad om de punten cadeau te doen.

    De wedstrijd begint in een hoog tempo en snel vallen doelpunten. Om en om wordt er gescoord, maar vrij snel wordt er een voorsprong genomen. We vinden, in tegenstelling tot vorige weken, de korf vrij gemakkelijk; er zit ‘schwung’ in. Tiel probeert bij te benen, maar we geven goede druk op hun hoofdaanvallers. Complimenten voor Vegaties. Hoewel anderen aan Tiel-zijde wel meescoren, is het niet voldoende om mee te kunnen in het aantal doelpunten wat wij maken. We scoren over alle spelers, dus voor Tiel lijkt het lastig om een verdedigend plan te maken.

    In het verloop van de eerste helft lopen we uit naar een 14-7 voorsprong. Tiel zet nog wel even aan voor rust; waardoor we de kleedkamer in gaan met een stand van 15-10.

    Na rust weet Tiel het verschil snel terug naar vier te brengen. De wedstrijd komt in een iets lagere versnelling dan de eerste helft, meescoren is immers voldoende. Maar met vlagen vallen de doelpunten makkelijk; Duracell blijkt onhoudbaar voor de Tiel-verdediging. Tien minuten voor tijd probeert Tiel een laatste aanval te openen en komt het op een verschil van drie. Maar dit wordt uitstekend beantwoord; we zetten nog een keer flink aan, de verloren zoon komt ook nog een duit in het zakje doen, en we lopen uit naar een afgetekende 24-17 overwinning.

    Een prima overwinning. In tegenstelling tot vorige weken wordt er goed en bedacht gekorfbald en ook de afronding is weer op niveau. Scoor je dan 24 doelpunten in een veldwedstrijd dan mag je niet klagen. Valt er dan helemaal niks te klagen? Ach, misschien is zeventien tegen wat teveel. Maar ook de schutters van Tiel gooiden bij tijd en wijlen de bal mooi binnen.

    Drie uit drie. Een prima tussenstand halverwege de competitie. Nu is het zaak om door te zetten en onze achtervolgers geen kans te geven om ook mee te doen voor het eremetaal. DOT komt aankomend weekend voor de return op bezoek in Tilburg. De heenwedstrijd in Oss wisten we weliswaar te winnen, maar liet ons niet tevreden achter qua spel en zuiverheid. Dat moet in eigen huis beter.

    Tot zaterdag!

    Tilburg 1.