Na twee weken geleden in Duiven (je weet wel, bij die grote Intratuin) even geproefd te mogen hebben aan ‘de wei’, kregen wij allen ruim de tijd om de euforische gevoelens van de zaalcompetitie van ons af te schudden en de boel weer ietwat te normaliseren richting de afronding van de tweede helft veldcompetitie. Was ook wel nodig, want vandaag kwam er een ploeg op visite waarvan ons bekend was dat ze het iedereen lastig kunnen maken in deze competitie. Tiel ’72. Uit Tiel, weet je wel. We moesten en zouden dus een ‘tandje hoger’ dan twee weken geleden tegen DUKO, om onze ‘winning streak’ niet in gevaar te laten komen.

Zover wij begrepen speelden zowel wijzelf als Tiel een flopwedstrijd twee weken geleden. Kwam wij er nog mee weg, datzelfde gold niet voor Tiel. Zij kregen het deksel op de neus van DOT, waardoor hun competitie eigenlijk gespeeld is. En dan zijn er natuurlijk twee zienswijzen:

- Die hebben niks meer om voor te spelen. Zal wel los lopen. Rustaaaaaaag.
- Die speelden onder hun niveau en zijn nu gebrand om te laten zien wat ze waard zijn. Even op de tellen passen.

Wij gingen veiligheidshalve maar van het laatste uit. De ambitie is en blijft om ongeslagen kampioen te worden. Dat betekent dat we geen steken mogen laten vallen. Nul. Deze week werd er gelukkig scherp getraind dus de vooruitzichten waren ‘gematigd prima’.

Doel was vandaag om te laten zien wie er de baas is. Een gat slaan, een gat uitbouwen, cement erover en de klok uitspelen. Hoewel Tilburg adequaat voor de dag kwam, het was vandaag niet goed genoeg voor een klinkende veegpartij. Tiel bood weerstand.

In de eerste helft liep de wedstrijd vrij gelijk op. Tilburg speelde degelijk, rebounds werden goed verzorgd dus aanvalsspel kon voortduren. Er werd voldoende gescoord. Maar verdedigend lieten we teveel steken vallen. En, moet gezegd, had Tiel het vizier prima op scherp staan. Zeker via een aantal van hun heren waren niet veel schoten nodig om een doelpunt te vinden. Maar ook werden door Tilburg gemakkelijke kansen op een slordige wijze cadeau gegeven. Feitelijk gezien moest Tiel de gehele eerste helft achter Tilburg aan lopen, maar het verschil was nooit meer dan twee doelpunten. In de rust was er dus nog helemaal niks beslist; 12-10.

In de tweede helft was het credo nog steeds: ‘gat slaan en uitlopen’. Dat eerste lukte, maar dat tweede niet. Vrij snel in de tweede helft weet Tilburg een gat van vier te slaan. Oprollen, inpakken en wegwezen, zou je zeggen. Maar er kwam zand in de Tilburgse motor en Tiel kruipt toch weer dichterbij. Er wordt wat gewisseld aan zowel Tielse als Tilburgse zijde, maar het lijkt de wedstrijd enkel ‘dood’ te maken. Er werd niet veel gescoord. Tilburg bleef consequent verdedigende druk opleggen, maar vergat zelf haar kansen te verzilveren. Het werd een beetje slordig allemaal.

Maar een goede vijf minuten voor tijd wordt Tiel, wat terug kroop naar twee verschil, weer op drie verschil gezet. De wedstrijd zit op dat moment een beetje op slot. Geen van beide ploegen komt makkelijk tot scoren. Dus krijgen we de gelegenheid om de wedstrijd rustig uit te spelen. Tiel scoort nog, maar het resultaat komt niet meer in gevaar; 18-16.

Normaliter licht ik nog wel eens mensen uit in dit soort verslagen, maar de wedstrijd van vandaag gaf daar weinig gelegenheid toe; iedereen speelde ‘wel prima’, maar niemand blonk uit. Twaalf maal scoren voor rust is prima, maar slechts zesmaal na rustig is op z’n zachtst gezegd ‘karig’. Verdedigend starten we slap maar herpakken we ons.

Sja, wat moeten we er dus van zeggen. Het zonnetje scheen lekker, de twee punten bleven in Tilburg en het bier naderhand smaakte goed. Weer een stap dichter bij ons doel.

We gaan nu een fase in waarin we tegen de lager geklasseerde ploegen van deze poule spelen. Eerst Keizer Karel, dan DKB. Tegelijkertijd speelt onze grootste concurrent om het kampioenschap, Animo, juist tegen de hoger geklasseerde ploegen van deze poule. Zij treffen achtereenvolgens DOT en Tiel. We gaan zien wat het oplevert. Wij kijken alvast uit naar een finale op 11 juni, wanneer Animo op bezoek komt in Tilburg.

Oh, voordat ik het vergeet. Even je ‘graskicksen’ in het vet zetten. Want volgende week spelen we tegen Keizer Karel in Nijmegen. Kunstgras kennen ze daar niet, dus dat wordt ouderwets de echte wei is. Doet me een beetje aan vroeger denken, met van die gekke karretjes het veld op om de lijnen uit te leggen. Gelukkig spelen we uit, dus mag Keizer Karel de lijnen uitleggen. Tot dan!

Tilburg 1.