Vandaag echt een wedstrijd om de pepernoten. Het Middelburgse Swift komt op bezoek en ‘the stakes are obvious’; verliezen is degraderen, ieder ander resultaat betekent handhaving. Swift haalde tot op heden enkel een overwinning thuis tegen ons, met een nipt 13-12 resultaat. Wij verzamelden drie punten, dus het lag dicht bij elkaar.

Voorafgegaan door een matige wedstrijd van het tweede, die op het allerlaatst nog resultaat haalden en toch nog mooi afscheid konden nemen van Sexy en Maud, mochten wij om vijftienhonderd uur aftrappen, uhm, ‘uitgooien’.

Vanaf het begin stonden we er niet. We beginnen slap, misschien wat gespannen of gedesoriënteerd aan de wedstrijd. Absent in de duels, totaal niet scherp, de rode loper wordt uitgelegd voor Swift. We laten de bezoekers met 0-4 voor komen. Daarna worden we een klein beetje wakker, maar nog onvoldoende. We gaan slecht om met het inzakken van de bezoekers waardoor we te snel balverlies leiden. Swift kent tegelijkertijd een goede scherpte, speelt met geduld en is fel in de duels. We kijken tegen een verschil van zes doelpunten aan; niet echt hoe we het ons bedacht hadden vandaag.

Wel kennen we een goede steun van ons thuispubliek wat achter ons blijft staan. Pas tegen het einde van de eerste helft rechten we onze rug. We zoeken met wat meer geduld, hier en daar komt de scherpte terug. Met snel opeenvolgende doelpunten van Opa en Mooiboy verkleinen we in korte tijd de marge tot drie zodat we gaan rusten met een 6-9 tussenstand. Wat meer perspectief.

Er is dan nog veel te doen. We zitten niet goed in ons spel. Maar het gat is al wat kleiner gemaakt. Gelijkspel is voldoende, en met nog dertig minuten te spelen is alles mogelijk. Dan moet het wel een beetje mee zitten. Tot noch toe deed het dat niet vandaag, ook getuige de drie (!) gemiste strafworpen.

Direct na rust verkleinen we het verschil naar twee. Toch herpakt Swift daarna ietwat, waardoor we weer tegen een achterstand van vier doelpunten aankijken. We gooien de formatie om; Duracell komt het ene vak versterken en we wisselen Feddinho en de Verloren Zoon om. We blijven strijden. Duracell is belangrijk met een aantal rake schoten. Mariëlle is dreigend naar binnen en forceert de nodige stippen. Beetje bij beetje komen we dichterbij en we voelen dat het erin zit vandaag.

Met nog vijf minuten te spelen maken we gelijk, en direct daarna pakken we ook de voorsprong. De wedstrijd is gekanteld. Nog een doelpuntje extra, in ieder geval niks doorlaten, en we zijn er. Normaal gesproken zijn dit de momenten dat we opstaan.

Maar dan komt er een eindfase waarin alles tegen zit. We krijgen een aantal opgelegde ‘100 procent kansen’ maar die missen we. Swift prikt de gelijkmaker erin. Balen, maar nog steeds is de score in ons voordeel. De Verloren Zoon krijgt de beslisser in z’n schoot geworpen maar de korfbalgoden besluiten dat de bal er net uitdraait. Swift zet nogmaals aan en door een slordige verdediging laten we de bezoekers met nota bene een doorloper de 16-17 maken. Gaan we het dan toch nog verspelen? Er is nog een minuut de tijd maar dan moeten we de bal onderscheppen. Doen we ook. Maar door het bedrijvige uitverdedigen van Swift laten we ons verrassen. Tot tweemaal toe leiden we balverlies. We strooien zand in onze eigen motor. Er wordt afgefloten.

Sja, wat moet je op zo’n moment zeggen. Natuurlijk doe je jezelf de eerste helft al tekort, waardoor je in de achtervolging moet. Maar we hebben op karakter wel de wedstrijd terug naar ons toe getrokken. We pakken zelfs de voorsprong, we hoefden het alleen nog maar uit te spelen. Maar laten het door onze vingers glippen.
Terug naar de overgangsklasse. Gevoelsmatig niet wat we verdienen. We hebben twee wedstrijden tegen Swift ondermaats gespeeld en dat speelt ons parten. Twee keer de punten aan hen gelaten door zelf niet genoeg te brengen.

Nou, we hebben in ieder geval genoeg tijd om te balen. We nemen afscheid van Morris na twee jaren mooie resultaten. Bedankt Morris, we hebben er iets moois van gemaakt. Nu komt oude bekende Tom Mertens terug, eens kijken of hij dat kan evenaren! Wij gaan er rustig een Aperolletje op drinken en kijken hoe ‘onze Leeuwen’ het gaan doen dit EK. En dan uitwaaien op vakantie, voordat het nieuwe seizoen in augustus afgetrapt wordt.

Alle supporters, bedankt dat jullie er waren. We hadden het beter voor jullie willen doen, aan jullie heeft het niet gelegen!

Tilburg 1