Studenten ‘staan wel eens droog’. Maar ja, dat is dan weer net wat anders dan wanneer een korfbalteam ‘droog staat’. Wij staan in 2024 ‘nog droog’. ‘Veel pandapunten verzameld’, zou je het ook kunnen noemen. Dus het wordt weer eens tijd voor wat punten. Ook al is 2024 nog niet zo heel oud, dus laten we het ook niet dramatiseren.
Wat is er dan beter dan thuis spelen tegen een ploeg die onder je staat op de ranglijst? Ik kan wel een paar dingen noemen maar die hebben weinig met korfbal te maken. Dus nee, zonder grappen en grollen, vandaag was het tijd om de zeilen weer eens te hijsen en de juiste koers te varen, want drie wedstrijden op rij geen punten, dat kan natuurlijk niet.
Tot op het bot gemotiveerd beginnen we dus tegen de ploeg uit Maarssen. Mooiboy zet meteen de toon met een schot van afstand. We beginnen niet onverdienstelijk, zeker op verdedigend vlak. Het eerste aanvalsvak van OVVO heeft grote moeite om tot goede aanvallen te komen omdat we reboundend overheersen. Het zorgt ervoor dat de bezoekers moeten wisselen van speelwijze en dat gaat met de nodige horten en stoten. We blinken zelf aanvallend niet uit, maar het spel is wel afdoende om een kleine voorsprong te nemen gedurende de eerste helft. Het voelt in deze fase alsof er meer in zit, maar net voor rust vallen we een beetje terug. We lijken wat onrustig maar hebben ook pech in de afronding. Eigenlijk verwacht je op dat moment dat je afgestraft wordt, maar gelukkig weet ons eerste aanvalsvak met uitstekend verdedigend werk de korf schoon te houden. Net voor rust gooit de Keizerin raak, waardoor onze marge van twee doelpunten weer hersteld is voordat thee-tijd aanbreekt.
Het voelt een beetje dubbel in de rust. Je staat 11-9 voor, op zich prima. Maar het gevoel overheerst dat we er niet uithalen wat erin zit. Schepje erbij dus.
Maar dat gaat niet zo gemakkelijk als gehoopt. OVVO is gebrand om niet nogmaals voor ons te buigen, dus ze weren zich kranig. Ze voeren de druk op en wij gaan alsmaar slordiger spelen. Een lange fase breekt aan waarin wij wel telkens de voorsprong in handen hebben, maar OVVO telkens weer tegen ons aankruipt. We missen het vernuft om de wedstrijd naar onze hand te zetten.
Dus blijft de wedstrijd spannend en dat doet ons niet goed. We worden een beetje onrustig, onduidelijk is het me waarom. In plaats van de opgelegde kansen afmaken en met geduld korfballen, lijkt het er een beetje op alsof we de trein moeten halen. Het draagt niet bij aan ons aanvalsspel. Ook verdedigend doen we soms rare dingen. Onnodige overtredingen, te gretig handelen, het zet de deur alleen maar open voor de bezoekers om een stukje kaas van onze boterham te gappen.
Dus drie keer raden. OVVO ruikt bloed en komt niet alleen langszij, maakt neemt het heft zelfs in handen met nog maar enkele minuten te spelen. We hebben minder dan twee minuten tijd om een achterstand van twee doelpunten goed te maken. De oprechtheid gebiedt mij te erkennen dat ik op dat moment een hard hoofd had in iets anders dan een verliespartij. Je staat heel de wedstrijd voor, je spel wordt gevoelsmatig alsmaar minder, en dan kijk je tegen een achterstand aan met zo kort te spelen. Ik ga er altijd voor, maar dit zou toch wel uit onze tenen moeten komen.
Nu hebben wij Brabanders uitstekende tenen, moet gezegd. Want we vinden de overtuiging om er écht nog voor te knokken. OVVO probeert uit te spelen, neemt haar tijd, maar wij wachten geduldig en slaan alsnog toe. Twee aanvallen, twee doelpunten. Duracell kroont zichzelf door de 22-22 binnen te schieten de gevierde man terwijl zijn directe tegenstander de belijning al liggend nog even aan het controleren was.
Had mij dit in de rust gevraagd en ik had je raar aangekeken. Maar dit punt voelde stiekem toch een beetje als een overwinning na de laatste vijf, tien minuten van de tweede helft. Zo weg zakken en er dan toch ineens staan. Dat verdient een compliment.
Is het waar we voor naar de Westerhell gekomen waren? Nee, zeker niet. Twee punten was het doel. Dus het doel is niet behaald. Maar liever een frietje zonder saus, dan helemaal geen friet. En jazeker, het is friet. Geen patat.
Volgende week is het tijd voor twee punten. Dan komt Fortis bij ons op bezoek. Tegen Fortis speelden we een grafwedstrijd van jewelste, aldaar in die gezellige Sovjet-Unie hal. Dat willen we graag recht zetten. Dus volgende week blijven de punten in Tilburg. Kruikenzeikers, kom alvast een aanloopje nemen om lekker in vorm te komen voor Carnaval. Tik een paar Schrobbelèrtjes naar binnen, smeer die keel, trek een leuk blauw-wit kostuum aan en kom ons naar de overwinning brullen. Want met jullie hulp spelen we niet met achten, maar met negenen!