Na twee verre reizen de afgelopen weken was het eindelijk weer tijd voor een potje in onze Westerhell. Nadat Die Haghe weken geleden de punten in Tilburg stal en daarmee onze ‘onneembare vesting’ iets minder onneembaar maakte, waren we gebrand om weer te laten zien dat er in Tilburg niks te halen valt. Of ja niks, weinig dan.

Ditmaal tegen oude bekende ONDO. Tegen de Zeeuwen speelden we al vaker de afgelopen jaren. Veelal leverde dit ons verliespartijen op. Maar de laatste jaren hebben wij een mooie groei doorgemaakt en de vraag was dus of de Zeeuwen nog steeds met de punten heen zouden kunnen gaan. Ons gevoel was voorafgaand aan de wedstrijd dat het tijd was om de rollen om te draaien. Spelen tegen ONDO levert doorgaans leuke wedstrijden op; de Zeeuwen zijn sportief, spelen energiek korfbal, en vaak levert dit doelpuntrijke wedstrijden op.

Ditmaal moesten we het zonder ‘our Diamond Captain’ stellen. Na de wedstrijd tegen RWA had zij even een paar weekjes nodig om haar peesjes weer vast te lijmen. Dus treden we aan met het windei op haar plaats. Het windei, zul je denken? Ja, ik snapte ook niet waar die ‘ei’ of ‘y’ vandaan kwam, maar dat heb ik me haarfijn uit laten leggen door Mireille en de Bakkersvrouw. En ze is zo snel als de wind, dus één en één is twee.

Tilburg begint goed aan de wedstrijd. De korf wordt makkelijk gevonden en dat leidt tot een snelle voorsprong. In het verloop van het eerste bedrijf herpakt ONDO zich echter; niet alleen komen ze gelijk maar, mede doordat Tilburg slordig verdedigt, pakken ze een marge van twee en later zelfs vier. Even lijkt het er slecht uit te zien in het Brabantse land, maar dan zet Tilburg weer aan. In een mum van tijd wordt, nog net voor het rustsignaal, de stand weer gelijk getrokken op elf tegen elf. Sja, elf is een magisch getal onder de rivieren, hè.

Aanvallend was het in de eerste helft niet onverdienstelijk maar vooral verdedigend laten we teveel steken vallen. Makkelijke kansen in de korfzone worden te goedkoop weggegeven en ONDO profiteert daarvan. Sleutel tot de winst vandaag moet zijn om de scherpte in de verdediging aan te brengen, zodat ONDO onze doelpunten niet bij kan benen.

We beginnen direct scherp aan de tweede helft. Precies datgene wat we besproken hadden, wordt ten uitvoer gebracht. Doelpunten voor ONDO komen tegen de hoofdprijs, terwijl wijzelf over alle schijven de korf weten te vinden. We hebben niet veel tijd nodig om de wedstrijd in ons voordeel te kantelen naar een verschil van vier doelpunten.

Dan breekt er een fase aan waarin ONDO wat zaken omgooit, in een poging aan te haken. De Zeeuwen gaan achter verdedigen en proberen ons spel te vertragen. Met onvoldoende resultaat; Tilburg blijft vrij makkelijk korfballen en met nog tien minuten op de klok staat er een verschil van zes doelpunten op het scorebord. Een comfortabele voorsprong, maar in tien minuten kan er nog van alles gebeuren.

En precies ‘van alles’ gebeurt ook. ONDO begint te wisselen, zet aan, geeft gas, en vindt gedurende een korte periode een ongekende scherpte. Dat terwijl Tilburg een beetje terugzakt, wellicht door het comfort van de voorsprong. De Zeeuwen hebben niet veel tijd nodig om het gat te verkleinen tot twee verschil, met bijna even veel doelpunten als kansen. Op dat moment is er nog een minuut of drie te spelen. Een kantelpunt; kruipt ONDO nog dichterbij en wordt het écht spannend, of herstellen we onze marge? Dat tweede gebeurt, want we blijven rustig korfballen. We brengen de verloren zoon in voor een aanvallende impuls. De drie verschil zorgt ervoor dat er te weinig tijd is voor de Zeeuwen om nog iets uit deze wedstrijd te halen. Er wordt afgefloten op 24-21. Spektakelstuk is wellicht dat Mona de eindstand op het bord mag zetten vanaf de stip. Wie had dat gedacht. Misschien alvast een vervroegd kerstcadeautje.

We mogen terugkijken op een prima wedstrijd, maar wel een met twee gezichten. We wisselen periodes van slordig spel af met sterke periodes waarin we het spel konden domineren. Doel moet in het verloop van de competitie zijn om daarin iets constanter te worden. Niettemin een prima resultaat, want na onze uitglijder tegen Fortis pakken we twee wedstrijden op rij de volle buit, waardoor we ons in de middenmoot nestelen.

Na het kerstreces spelen we de lastige uitwedstrijd tegen Valto. Hoogstwaarschijnlijk is Valto de titelfavoriet, ook getuige de uitslagen die zij neerzetten. Maar ook tegen Valto hebben wij maar één doel: winnen. De Lierse ploeg wint tot op heden vrij gemakkelijk haar wedstrijden en daar willen wij dolgraag een andere wending aan geven. We gaan het zien in 2023!

Tilburg 1