• Na wat ontevredenheid over de verve waarmee we vorige week de punten mee naar Tilburg mochten nemen was het weer tijd voor gezond optimisme richting de eerste thuiswedstrijd van dit seizoen. Graag wilden we duidelijk maken dat we in Oss niet het spel vertoonden wat je van ons mag verwachten. Dat zou dan tegen ‘Novio’ moeten, de ploeg uit Ulpia Noviomagus Batavorum. Tegenwoordig uiteraard bekend als ‘Nijmegen’. Novio als ploeg kennen we niet zo goed, maar wij namen onszelf bij voorbaat voor dat we ons vooral moesten richten op ons eigen kunnen in plaats van dat van de tegenstander, en dat bij goede uitvoer de puntenbeloning vanuit het KNKV inherent zou moeten zijn. Een nobel streven.

    De bezoekers speelden vorige week gelijk tegen Tiel, dus zouden graag hun eerste punten op willen komen halen. Die aanname doe ik even omdat ze vrij scherp aan de wedstrijd begonnen. Waar wij zelf nog wat makjes begonnen aan de strijd, vlogen de eerste schoten van de Nijmegenaren er direct in. 0-2, daarna zelfs 0-3. Het eerste kwartier leken wij met boter op de vingers te spelen. Iedere opgelegde kans werd faliekant gemist. Kleine kansen, uitgespeelde schoten, zelfs strafworpen. Niets was aan ons besteed. Er werd echter wel prima verdedigd, dus de bezoekers moesten flink werken voor hun kansen. Na de eerste drie doelpunten kwamen zij niet makkelijk meer tot scoren.

    Gelukkig werd ons wachten beloond en kwam er, zij het zeer moeizaam, toch wat scoringsdrift op gang. Er worden wat poppetjes omgezet, langzaam wordt het korfje hier en daar gevonden en zo gebruiken we de tweede helft van de eerste helft (of het tweede kwart, net hoe je het in woorden uit wil drukken) om gelijk de rust in te gaan. 4-4. Normaliter een ruststand die je eerder bij een voetbalwedstrijd verwacht dan bij een korfbalwedstrijd.

    We zijn het in de rust zeer snel eens dat dit anders moet. Te slap, te slordig, en de afronding is van een andere wereld (en dat is geen leuke wereld). Met peper in onze reet worden we het veld weer in gestuurd.
    We weten na rust de wedstrijd om te buigen. Weldra weten we een verschil van twee, drie doelpunten voorsprong te nemen, maar we zijn nog steeds te onverzorgd en slordig om het verschil op vier te zetten, waarmee we de wedstrijd ‘af kunnen gaan sluiten’. Telkens als de vier verschil in onze handen ligt, missen we de scherpte. En natuurlijk, dan weet Novio weer een doelpuntje mee te pakken, terug bij af.

    Zo moddert de wedstrijd door. Een welgemeend excuus aan ons thuispubliek, wat ik op deze mooie zaterdagmiddag meer gegund had. In de laatste minuten van de wedstrijd laten we het zelfs nog gebeuren dat Novio de aansluitingstreffer maakt. Goed uitspelen doen we niet. Goed verdedigen gelukkig wel. Dat maakt dat we de punten in huis kunnen houden.

    Sja, een beetje zwaarmoedig zo, dit verslag. Maar dat was de wedstrijd ook, dus in die zin ligt het prachtig in lijn. Ja, Novio weerde zich kranig. Maar ik ben vooral van mening dat we het onszelf zeer lastig gemaakt hebben. We laten niet zien wat we kunnen. Om dan toch nog een beetje positief te eindigen: je houdt de twee punten wel in huis. In die zin hebben we (speciaal voor de ouders van Marielle) niet ‘echt begaaid’. En houden we aan twee wedstrijden vier punten over.

    Volgende week nogmaals thuis, ditmaal tegen Tiel. Zij speelden gelijk tegen Novio en wonnen dit weekend van DOT. Een strijd om de koppositie dus. Tijd om hard te trainen deze week en aankomend weekend een stijgende lijn in te zetten!

    Tilburg 1.