Als afronding van de ‘reguliere niet reguliere competitiereeks’ troffen we voor de derde maal dit zaalseizoen de Mianezen. De inzet was van tevoren duidelijk. Voor MIA eigenlijk niks, hoogstens de eer. Wat ons toch enigszins verbaasde was dat MIA in vijf wedstrijden op twee punten was blijven steken. Op basis van eerdere wedstrijden achtten we MIA toch een prima ploeg die het iedereen lastig kon maken in deze competitie. Het had allemaal niet zo lekker gelopen voor de Amersfoortse ploeg, wat ertoe leidde dat dit vanuit hun bril bekeken een ‘wedstrijd om des keizers baard’ was. Voor ons stond er meer op het spel; om niet afhankelijk te zijn van de wedstrijd tussen VIKO en Antilopen, zouden we moeten winnen om zeker te zijn van plek één in deze poule.

Omdat er voor MIA 2 kennelijk nog wel van alles op het spel stond, trad MIA 1 aan met een ‘B-ploeg’. Verschillende gezichten uit de vorige wedstrijden ontbraken (en spelers begonnen door blessures op de bank) en werden vervangen door (ogenschijnlijk) junioren. Hoewel deze jonge mannen alles in de strijd gooiden, was al vrij snel in de wedstrijd het kwaliteitsverschil te merken. De eerste minuten waren van Tilburgse zijde nog moeizaam, maar daarna werd snel een verschil gemaakt. Hoewel MIA aanvallend nog hier en daar de korf kon vinden, konden ze defensief moeilijk een vuist maken. De Tilburgse korf werd vrij makkelijk gevonden, een marge van acht doelpunten werd al voor rust gevonden. MIA vocht nog een beetje terug, wat een ruststand van 14-8 opleverde.

De goed gevulde Westerhell werd dus getrakteerd op een vermakelijke wedstrijd met genoeg doelpunten. Met voldoende herrie en blauw-wit waren we ditmaal (in tegenstelling tot de wedstrijd in Leusen, ahum) gemotiveerd de tweede helft ook vermakelijk korfbal te spelen, wat aardig lukte. Sexy was on fire, iedereen scoorde mee. Snel genoeg in de tweede helft werd duidelijk dat er vandaag niks in Tilburg te halen was, dus liep de wedstrijd lekker door tot een eindstand van 29-18.

De eerste biertjes mochten gedronken worden, ’t uurste muziekske mocht klinken. Eerste worden in deze (mini-)poule is een mooi resultaat maar eigenlijk begint het nu pas écht. Leerden we overigens later die avond dat ons resultaat er vandaag niet toe deed, omdat VIKO wederom verraste, ditmaal door ook Antilopen aan hun zegekar te binden. Na een matige competitiestart heeft VIKO laten zien wat ze in huis hebben en mogen zij als nummer twee van de poule ook deelnemen aan de play-offs. Dat zal een bittere pil zijn voor Antilopen, die op voorhand misschien wel als favoriet aangemerkt werd.

Maar zoals gezegd, nu beginnen de weken van de waarheid. Voor promotie naar de overgangsklasse wacht ons nu een tweeluik tegen Synergo, een ploeg die ons geheel onbekend is. Dat heeft ook wel weer zijn charme, je zult in de wedstrijden die komen gaan je tegenstander moeten gaan aftasten. Deze opa heeft zich nog niet verdiept in speelschema’s, locaties of andere praktische zaken. Enige wat mij nu bekend is, is dat op 9 en 16 april gespeeld gaat worden. Maak uw agenda’s vrij, huur een bus, koop een paar kratten pils, stof uw blauwe petten en shawls af, schraap uw keel, want wij gaan twee wedstrijden vlammen als leeuwen. En het zou fantastisch zijn als we met z’n allen kunnen strijden! Tot dan!

Tilburg 1.