• De tweede ‘match’ in eigen huis was er eentje tegen oud bekende Kinderdijk. De windmolenliefhebbers uit Alblasserdam wisten in de eerste drie speelrondes evenveel punten te verzamelen als wij, dus vandaag was een wedstrijd om de derde plek. Wat konden we verwachten? Nou ja, we kennen elkaar goed genoeg dus het zou geen wedstrijd van grote verrassingen worden. Vooral een wedstrijdje ‘wie is er vandaag bij de les’.

    Om te demonstreren hoe je niet bij de les moet zijn begonnen wij vandaag met een demonstratie van precies het tegenovergestelde van scherpte. We laten de bezoekers een 0-3 voorsprong nemen, niet echt een lekker begin. In een vak hebben we moeite om ons rustig onder het vertragende spel van de bezoekers te spelen. In het andere vak weten we de bezoekers juist te frustreren. Langzaam maar zeker gebruiken we de eerste helft om de balans in de score te herstellen en daarna om te buigen. Doelpuntrijk wordt het niet; we gaan rusten bij 8-6.

    Op dat moment hebben we wel gevoel dat we de controle over de wedstrijd teruggevonden hebben. Alleen drukken we het nog niet uit in de score. Verbeterpuntje voor de tweede helft.

    Toch weet Kinderdijk na rust als eerste haar slag te slaan. We bouwen de score aanvankelijk niet uit; Kinderdijk maakt juist weer gelijk. De bezoekers wisselen gedreven met heren om meer grip op hun eigen spel te krijgen, want ook voor hen was het zichtbaar zoeken. Doelpunten blijven in de tweede helft voor de hoofdprijs, maar we herpakken wel de voorsprong. Geruime tijd is het zoeken naar de kans om het gat van twee te vergroten naar vier, maar telkens zijn de bezoekers er op tijd bij om het gat minimaal te houden.

    Met nog maar 8 minuten spelen weten de verloren zoon, goed voor menig doelpunt vandaag, en daarna Opa, toch weer een voorsprong van twee doelpunten op het scorebord te zetten. Zaak om een doelpuntje te vinden zodat we die voorsprong vast houden. Dat blijkt echter lastig. Met zand in de motor zoekt Tilburg, waar Vegaties ook nog ‘blessa’ uitvalt, maar vindt het niet. Het is te slordig en onzuiver allemaal. Kinderdijk ruikt bloed en gaat gedreven op zoek naar doelpunten. Die vinden ze uiteindelijk ook niet makkelijk, maar ze vinden ze wel. En omdat wij er niets tegenover zetten lopen we in de laatste minuut ook nog het risico alle punten mee te moeten geven.

    Dat laatste gebeurt uiteindelijk niet. Bij 14-14 is het einde wedstrijd. U zult denken, is dat nu de eindstand of de ruststand? Sja, het is toch echt de eindstand. Slechts 14 tegen is natuurlijk prima. Er werd ook prima verdedigd. Maar aanvallend was het bij vlagen toch wel erg onverzorgd. We doen onszelf daarmee te kort want hoewel Kinderdijk een prima en stugge ploeg heeft, is mijn persoonlijke overtuiging toch wel dat we de punten vandaag in Tilburg hadden moeten houden. Maar ach, wat koop je voor persoonlijke overtuigingen. In de supermarkt niet veel in ieder geval.

    Volgende week zal het aanvallend wat beter moeten. Dan gaan we op reis naar een ver en aan zee gelegen land: ‘Zeeland’. Daar spelen we om tien over acht in de avond tegen Swift. Ik hoop dat ik op tijd thuis ben om de kinderen ontbijt te serveren op zondag ochtend. Het zal erom spannen.

    Tilburg 1.