• Voordat je het weet mag je de micro weer in. Voor m’n gevoel zat ik vorige week nog met een Aperolleke in de zon, nu draait de verwarming alweer op bijna volle toeren. Vervelend voor je energierekening, maar het lichtpuntje is dan wel altijd dat de zaalcompetitie weer begint. En waar de ‘echte sporten’ het toch veelal moeten hebben van groen gras en ruige slidings, zijn wij korfballers toch het aller gelukkigst wanneer we weer in zo’n knus halletje mogen ballen. Dat noemen wij dan ‘echt sporten’. Geen wind, geen natte ballen, geen zon die in je gezicht schijnt terwijl je een strafworp neemt. Heeeeeerlijk.

    Dit jaar in een competitie met vele (oude) bekenden. Eigenlijk alleen maar ploegen die we in de afgelopen een, twee jaar al eens troffen. Refleks uitgezonderd; dat is denk ik een jaar of tien geleden. Denk dat ondergetekende de enige is die er herinneringen aan heeft. Al zal er weinig over zijn van de ploeg van destijds. Vooraf beschouwend denk ik ook allemaal ploegen die het elkaar lastig kunnen maken. Dit zou zomaar eens een erg spannende competitie kunnen worden. Willen we meedelen in die spanning dan zullen we van begin af aan vorm en volwassenheid moeten tonen. We kunnen van iedereen winnen, maar punten heb je ook zomaar verspeeld. Belooft leuk te worden!

    Vandaag begint het circus tegen Fortis. De samenstelling van deze Zeeuwse ploeg kunnen we inmiddels dromen; we komen ze al enkele jaren op rij tegen in de zaal. Fortis kan tegenvallen en verrassen. Je weet het nooit. Een zeer stugge ploeg met veel werklust, dus bij voorbaat weten we dat het geen fluitje van een cent wordt.

    Dat blijkt vrij snel nadat er ingefloten is. Fortis legt graag druk op onze aanvallers en probeert het spel te verstoren door in te zakken en te ontregelen. We gaan hier niet geweldig mee om. Hoewel we wel degelijk arbeid leveren, oogt het een beetje ongelukkig allemaal. Na een goede tien minuten ontstaat een wisselfeest. Fortis verliest een speler door blessure. Ogenschijnlijk een nare knieblessure voor Fortis-heer Niels, hopelijk valt het mee en volgt een snel herstel. Na deze blessure wisselt Fortis uiteraard, maar ook Tilburg gaat wisselen omdat het spel nog niet sprankelend is. Lengte en ervaring naar het andere vak, in de hoop wat meer balans te krijgen. Maar ook Fortis reageert met wissels, dus het wordt een beetje een stoelendans. We komen niet makkelijk tot goed uitgespeelde doelpunten. Opa weet met vlagen wel een paar doelpuntjes te vinden, het is hard werken. Richting rust hebben we een kleine voorsprong, maar door onze slordigheid geven we Fortis de gelegenheid om in minder dan een minuut de boel om te buigen naar een 9-10 achterstand. Vervelend, net wanneer we het gevoel krijgen dat we wat controle krijgen over de wedstrijd.
    Na rust gaan we op zoek naar herstel; even hebben we nodig om weer in de wedstrijd te komen. Fortis weet aanvankelijk wat lange aanvallen te spelen, wij zijn te gehaast in ons spel. Naar gelang de tweede helft vordert krijgen we gevoelsmatig wel een overwicht in wedstrijd. Maar dat overwicht kunnen we maar lastig omzetten in doelpunten. Bij vlagen worden we getrakteerd op rake schoten van de verloren zoon, alsook belangrijke strafworpen van Mona, maar telkens wanneer we ons overwicht kunnen omzetten in een wat ruimere marge weet Fortis weer aan te haken. Het moet ook gezegd dat dit niet zelden is door onze eigen slordigheid.

    Zo blijft de wedstrijd tot op het laatst een waar gevecht. Met de Keizerin en Vegaties wordt nieuw bloed ingebracht; zij dragen beide ook hun steentje bij. Gevoelsmatig zitten we lange tijd te wachten op het moment dat eindelijk die voorsprong komt. Dat verschilletje waardoor je door kunt drukken en de wedstrijd in het slot kunt gooien. Maar dat verschil komt maar niet. Pas met net wat minder dan een minuut of vijf op de klok maken we een verschil van twee doelpunten. Op dat moment is er, voor een zaalwedstrijd met zuivere speeltijd, in die zin nog lang te spelen. Een behoorlijke uitdaging om dat ‘even uit te spelen’.

    We pogen wel om het uit te spelen. Maar de bezoekers zijn gehaaid en gaan een versnelling omhoog, op zoek naar doelpunten. Fortis maakt de aansluitingstreffer, wij halen eigenlijk te weinig (doelpunten dan wel tijd!) uit onze laatste aanvallen. Gelukkig wordt er uitstekend verdedigd, waardoor Fortis op zeer lastige kansen uit moet komen in een poging gelijk te maken. Dat lukt ze gelukkig niet. Het eindsignaal komt niet ongelegen.
    Het was geen geweldige start van deze zaalcompetitie. Ja, we hebben er met z’n allen voor gevochten. En we hebben de punten ook in eigen huis gehouden. Maar kwalitatief was het geen goed optreden. Het zal deze competitie echt wel een tandje beter moeten als we op structurele basis aanspraak willen maken op twee punten. Maar ach, je kunt het ook zo zien; het was geen beste wedstrijd, tegen een tegenstander die veelal stug is, maar je houdt de punten wel in eigen huis. Het glas is halfvol, hè.

    Volgende week gaan we op bezoek bij Refleks. Zoals gezegd voor ons de grote onbekende in de poule. Refleks verloor met vrij ruime cijfers van Delta. We weten dat Delta een ploeg is met de ambitie om voor de bovenste plekken te spelen, waar Refleks nieuw is op dit niveau. Misschien zegt dat iets over de verhoudingen, misschien moest Refleks even wennen. We gaan het zien. Wij komen volgende week in ieder geval de rivieren over om voor twee punten te strijden.

    Tilburg 1.