Six down, one to go. Zo voelde het een beetje in aanloop naar vandaag. DOT was de laatste ploeg die we dit veldseizoen nog niet tegenover ons gehad hadden. Na de afgelopen weken goede resultaten geboekt te hebben, was er zelfvertrouwen. Maar dat herkenden we gelukkig ook direct als mogelijke valkuil; het is natuurlijk verleidelijk om te denken dat we met Tiel (uit Tiel) en Animo onze directe concurrenten (in ieder geval eenmaal) aan de kant geschoven hebben. Maar, zo leerden wij vorig seizoen al, DOT kan een lastige ploeg zijn, zeker als je zelf niet lekker in de wedstrijd zit. Precies dat moesten we vorig jaar bekopen met een pijnlijke nederlaag.
Gelukkig waren we ditmaal behoed voor onderschatting en bewust van het gevaar van overschatting (van onszelf). We wilden onze misstap van vorig jaar recht zetten. Of ja, wilden, ‘waren gebrand om’. In de oefencampagne troffen we DOT dit jaar al eens. Dat werd een ruime overwinning voor ons, maar ook daarvoor gold: dat zegt natuurlijk niet zoveel. Het is niet voor niets een oefenwedstrijd. Dus gewoon je stinkende best doen, en dan moet het resultaat vanzelf volgen.
En dat was ten dele waar. De eerste helft startte niet alleen moeizaam, maar was eigenlijk in zijn geheel moeizaam. Er werd prima verdedigd, waardoor we DOT weinig doelpunten gunden. Maar zelf waren we niet zuiver. Wederom werd er achter verdedigd en wederom gingen we daar tamelijk geduldig mee om. In de duels waren we de sterkere, maar de scherpte ontbrak alom. We hadden veel schoten nodig om tot doelpunten te komen. Opgelegde kansen werden gemist. Zelf Sexy, die normaal loepzuiver is in zijn korte kansen, was vandaag zijn schot kwijt. Waren het misschien de aardbeitjes van Kapitein Sjiek die ons op het verkeerde been zetten?
Afijn, ondermaats, maar wel een voldoende eerste helft om met 10-6 te gaan rusten. Een marge, maar een dunne marge want met vier doelpunten verschil kun je nog niet gaan praten over het uitspelen van een wedstrijd. Dus er moest een tandje bij.
Maar dat tandje was denk ik door de tandenfee meegenomen. Want in de tweede helft trekken we eigenlijk het eerder getoonde spel door. Het rommelt wat aan, DOT komt juist in een wat lekkerder moment en ineens staat er nog maar twee verschil op het scorebord. Vooral de directe tegenstander van Marjoke komt lekker in de wedstrijd en maakt een paar belangrijke doelpunten.
Waar we in het verleden nog wel eens weg zakten op dit soort momenten herpakten we vandaag juist toen de tegenstander inliep. Er werd gevochten voor iedere bal, geconcentreerd druk gegeven en geduldig gezocht. Het resultaat was dan ook dat we toch weer uitliepen naar zes doelpunten verschil en met minder dan tien minuten op de klok was daarmee de wedstrijd wel gespeeld. Met een eindstand van 18-14 hoeven we niet ontevreden te zijn, maar zo overtuigend als we zelf beoogd hadden te winnen was het niet.
Al met al een matige wedstrijd vandaag. Maar goed, als je matige wedstrijden gaat winnen betekent dit wel dat je op de goede weg bent. Je kunt ze ook verliezen, en dat gebeurde in het verleden niet zelden. We hebben het publiek ondanks het matige spel ook nog wat te juichen gegeven. Zo dacht Feddinho dat hij zijn directe tegenstander, 14 kilometer langer en 78 kilo spiermassa zwaarder dan hij, wel aan kon, en trakteerde Mona/FrieslandCampina ons op, jawel, ja je hoort het goed, jazeker, een doelpunt vanaf de stip. Amusementswaarde was onbetaalbaar.
We hebben de helft van de competitie nu gespeeld en geen enkel punt laten liggen. Daar mogen we trots op zijn. Volgende week komen onze vrienden uit Veldhoven een strik om de eerste helft veldcompetitie doen. We zagen al dat onze makker Wietze nog even een kaartje gepakt had vandaag, dus volgende week ‘reglementair afwezig’ is. Jammer, want normaal zorgt hij voor de nodige roering, het publiek wil ook wat. Nog één wedstrijd te gaan om met een goed gevoel de zaalcompetitie in te gaan. Nog eenmaal volle bak dus!