We hebben nét de helft van de competitie aangeraakt, maar toch spreken we vandaag van een heuse potentiële kampioenswedstrijd. Ja, ja, ik zie u virtueel al uw rekenmachine pakken, maar voor de cijfermatig onderlegden onder ons: daar wij tot op heden ongeslagen zijn en onze poulegenoten elkaar op alle fronten punten afsnoepen, bestaat de mogelijkheid om vandaag tot kampioen gekroond te worden in deze mini-competitie. Dan moet echter het kwartje wel op alle fronten onze kant op vallen. Niet alleen moeten we dan zelf DOT van ons afschudden in eigen huis, maar ook moet Novio, misschien wel de meest onvoorspelbare ploeg in deze poule, op bezoek bij Tiel met de volle buit huiswaarts gaan.
Dat leek ons een beetje een ver-van-ons-bed-show, want daarmee zouden we volledig afhankelijk zijn van resultaten op andere velden. En op die andere velden zou er bovendien pas later gespeeld worden dan bij ons in Kruikenstad. Wij zijn niet vies van een borreltje, dus om daar nu op te gaan wachten voordat we een kleine versnapering tot ons nemen, was wel erg veel gevraagd.
Wijzelf zouden eerst maar eens van DOT moeten zien winnen. Niet geheel onbekend was het ons dat de Osse ploeg vooral aan de herenzijde over nogal wat vierkante centimeters aan mens beschikte. Grote jongens dus, die op appel (jawel Patron, u heeft zonder meer gelijk, dat is zonder enige twijfel formidabel Nederlands) van hun moederlief vroeger de boerenkool dus gortig tot zich namen. In de uitwedstrijd, tevens de seizoensouverture, hadden we lang genoeg nodig om DOT van ons af te schudden. Deze wedstrijd eindigde uiteindelijk in een magere overwinning met een minimale marge van twee doelpunten. Die wedstrijd had ons een ietwat bitterzoete nasmaak gegeven; een leuke, sportieve wedstrijd tegen een fanatiek korfballende ploeg, maar we hadden niet het idee dat we aldaar lieten zien wat we in huis hadden. In navolging van vorige week waren we dus gedreven om wederom een wat meer afgetekende overwinning aan ons thuispubliek cadeau te doen. Dat zou dan overigens wel in een lichtelijk gewijzigde opstelling moeten; de team-Opa was het in zijn rug geschoten dus hij liep er een beetje bij alsof hij door een walrus overreden was. Vegaties zou de honneurs met liefde en plezier waarnemen.
De start van de wedstrijd is een beetje tam. Noch Tilburg, noch DOT weet sprankelend aan de wedstrijd te beginnen. Er wordt niet makkelijk gescoord, maar wel loopt Tilburg langzaam uit op een voorsprong van enkele doelpunten. Herinner ik het me goed, dan wist Tilburg wel naar een 5-2 voorsprong uit te lopen. De bezoekers moesten in de achtervolging.
Nu was het alleraardigst geweest wanneer we op dit punt de doelpuntenproductie enigszins voortgezet zouden hebben. Dan was die achtervolging een achtervolging gebleven. Maar het tegendeel is waar; om onverklaarbare redenen komt er zand in de tot dan toe überhaupt al niet meer dan stationair lopende Tilburgse motor, waardoor we een complete doelpuntendroogte kennen in het laatste kwartier van het eerste bedrijf. De rode loper wordt uitgelegd voor DOT om zich terug op gelijke hoogte te vechten. DOT laat zien maar al te graag van die uitnodiging gebruik te maken; de donkergrijze wolken boven het korfbalveld aan het Bladelpad zijn op dat moment niet alleen tekenend voor het weer op dat moment, maar ook voor het korfbalspel van de thuisploeg. DOT maakt gelijk en daarmee gaan we de rust in. Het is 6-6 en op dat moment is er niet overdreven veel aanleiding om te denken dat we vandaag op een korfbalshow worden getrakteerd.
Zes doelpuntjes na een halfuur spelen. Daar bel je je schoonmoeder midden in de nacht toch niet haar bed voor uit. Nou ja, misschien als je een voetballer bent. Maar wij kozen allen een andere sportieve richting eerder in ons leven. Dus mocht het wel duidelijk zijn dat we een versnelling bij zouden moeten schakelen om onze lieve supporters, die voor ons het grafweer trotseerden, op iets meer dan deze suffe schaakpot te trakteren. Veel te vaak gingen we onhandig om met de lengte en het fysiek van DOT; we speelden slordig en gingen onverstandig om met de situaties waarin we qua lengte het nadeel hadden ten opzichte van de tegenstander.
Direct na de start van de tweede helft leek het niet alsof het Tilburgse achttal letterlijk en figuurlijk beter weer ging beloven. Vergis ik me niet, pakte DOT zelfs nog de 6-7 voorsprong. De enige voorsprong voor de bezoekers vandaag, maar dat leek Tilburg wel wakker te schudden. Ineens begon het bloed te pompen. Tilburg zet aan en vrijwel direct wordt gelijk gemaakt. Dan lijkt er een versnelling omhoog geschakeld te worden. Een versnelling die DOT niet op haar pook heeft staan.
Tilburg is los. Onder aanvoering van de verloren zoon, die ineens een gouden, uhm, hand heeft zullen we maar zeggen. Tinus is loepzuiver en weet zijn direct tegenstander tot wanhoop te dwingen; de ene na de andere bal vliegt erin. Waar DOT in de eerste helft regelmatig fysiek het voordeel heeft, lijkt Feddinho in de rust aan zijn sleutel geroken te hebben, want hij staat er met ongekende ‘power’. Ondanks zowel op lengte als breedte in het nadeel te zijn, pakt hij de ene na de andere bal. Vrije ballen worden versierd en de Bakkervrouw legt ze er allemaal in. Dat doen Duracell haar rustig na, en hij pakt de ene na de andere ogenschijnlijk onmogelijke kans aan om ook tot doelpunt te promoveren. Mona verheft het nemen van kansen die je niet moet nemen, maar dan toch vervolgens scoren, tot een ware kunst en Monique is met haar dreiging naar binnen onhoudbaar voor haar tegenstander.
Kudos voor de Keizerin, die ineens staat te schieten als ware het een trainingsoefening. Op de bank raakten wij de tel kwijt. En waar iedereen schiet en scoort, maakt Vegaties het voor zijn vak mogelijk om na de zeldzame missers het spel toch voort te zetten. Met ongekende volwassenheid is hij de Haarlemmer olie die zijn vak laat draaien. En sja, natuurlijk spuugt hij er ook niet op om hier en daar zijn doelpuntje mee te pakken. Ons Ei valt ook nog in, en heeft niet meer dan een paar minuten nodig om een stip te versieren én te verzilveren.
Het contrast tussen de eerste en tweede helft kon niet groter zijn. Waar de dag leek uit te monden op een stroef lopend korfbalgevecht, wordt het tweede bedrijf aangepakt om het publiek, wat van tijd tot tijd even voor de regen moet schuilen, te trakteren op legio doelpunten. Het laatste kwartier kan frivool uitgespeeld worden. Eigenlijk helemaal passend voor een kampioenswedstrijd, maar ja, weten wij veel. De wedstrijd in Tiel begon pas toen de wedstrijd in Tilburg al in het slot was. De wedstrijd wordt in het voordeel van het publiek uitgespeeld naar een 24-15 eindstand.
Na de wedstrijd worden we door onze kersverse sponsor getrakteerd op een appetijtelijk Schrobbelèrtje. Goede overwinning. Niet de hele wedstrijd was goed, maar we hebben wel laten zien uit welk hout we gesneden zijn. Volgende week nogmaals hetzelfde laten zien en je bent kampioen. Of wacht, er wordt nog gekorfbald op dit moment. In Tiel. Tegen Novio.
Nu gebiedt de eerlijkheid mij te erkennen dat ik inmiddels de kinderen bij schoonmoeders opgehaald had, een glaasje houtgerijpte Californische Chardonnay ingeschonken had, voordat ik op Instagram de ‘bollekes’ van Tiel bekeek. Daarin zag ik dat Novio brutaal op voorsprong was gekomen in Tiel. Vrij ruim zelfs, een doelpunt of 4-5 als ik het me goed herinner. Tiel moest, kijkend naar het Insta-verslag, alle zeilen bijzetten om nog iets aan de wedstrijd over te houden. Ze zetten alle zeilen bij, maar het was net niet genoeg. Novio wist de wedstrijd te winnen.
Daar had ik niet helemaal op gerekend. Dat maakte namelijk dat we ineens kampioen zijn. Super leuk natuurlijk, maar ja, normaliter zie je zoiets enigszins aankomen en kun je jezelf bewapenen met bubbels, hoedjes, slingers en andere genoeglijkheden. Vandaag niet. Dus kan ik maar één ding zeggen: TILBURG, SUPERKRUIKEEEE, KAMPIOENEEEEE!
Ik heb nog maar een extra flesje open getrokken. Een geweldige Bordeaux-blend uit Umbrië. Daarmee proost ik, en ben ik toch wel trots dat we zo snel kampioen geworden zijn. Hebben we altijd goed gespeeld? Nee, het was nog niet constant genoeg. Maar we hebben wel strijd getoond en op karakter hebben we alle punten mee naar Tilburg genomen. Daar mogen we trots op zijn.
Volgende week spelen we uit bij Novio. Voor het KNKV telt het resultaat niet, maar dan kunnen we écht vieren dat we deze poule winnend weten af te sluiten. Ook die wedstrijd moet twee punten opleveren. Niet omdat we ze voor de eindstand nodig hebben, maar omdat we ze willen hebben. Zodat we ze kunnen vieren. Hopelijk zijn jullie er allemaal bij.