• Nou, waar we vorig jaar flink voor gevochten hadden, mocht vandaag dan toch echt gaan gebeuren. Een beslissingswedstrijd plus verlenging was er voor nodig. En een ritje van Mark Rutjes natuurlijk, om Mooiboy veilig in z’n bedje te krijgen. Het moest het allemaal waard zijn; na enkele jaren ‘rommelen’ eindelijk weer uitkomen in de Overgangsklasse. En direct tegen een serieuze tegenstander; ofschoon Die Haghe ook promovendus is, lieten zij in de eerste helft veldcompetitie al zien zich thuis te voelen in de Overgangsklasse. Na acht wedstrijden bemachtigden zij de tweede plek in de Overgangsklasse veld. Een serieuze tegenstander dus.

    Maar ja, wat is dat voor naam eigenlijk, Die Haghe? Kijk, ik schrijf meestal ‘Den Haag’. Maar, Nederlander als ik ben, ik weet ook dat het bestuurlijk centrum van de Lage Landen eigenlijk ’s-Gravenhage heet. Maar om daar nog een extra sausje overheen te gooien en te spelen onder de naam ‘Die Haghe’, je moet het maar verzonnen krijgen. Klinkt een beetje als een ‘Nederduitse’ benaming, ofzo. Afijn, ze bestaan al een jaar of honderd dus ze zullen er inmiddels aardig gewend aan zijn.

    Onze schatting vooraf was dat we Die Haghe serieus moesten nemen. Maar omdat wij onszelf tegen niemand in deze poule kansloos achtten, en ook het nodige beeldmateriaal bekeken hadden, schatten we onszelf kansrijk in vandaag. Ja, een sterke ploeg, maar niets waarvoor wij onder zouden moeten doen.

    Het begin van de wedstrijd verraadde weinig. Zowel Tilburg als Die Haghe had duidelijk even nodig om los te komen. Het duurde misschien wel bijna tien minuten tot de eerste vakwissel. Beide ploegen hadden het verdedigend op orde, maar misten aanvallend scherpte. Daarna begint de wedstrijd te lopen. Tilburg neemt het initiatief en daarmee de voorsprong. Reboundend maakt Tilburg het de Hagenezen lastig. Vooral verdedigend weet Tilburg veel rebounds te stelen en daardoor duren de Haagse aanvallen niet lang. Resultaat is dat Tilburg gedurende de eerste helft een marge van twee doelpunten verdedigt. Ik schrijf bewust verdedigt, want Tilburg had in deze fase van de wedstrijd veel meer kunnen doen. Maar de echte scherpte en overtuiging ontbrak, waardoor de ploegen dicht bij elkaar bleven.

    Tegen het einde van de eerste helft kruipt Die Haghe een beetje dichterbij. Tilburg is wat slordig in het afmaken van haar kansen, Die Haghe profiteert. Komt zelf gelijk met nog enkele seconden te spelen. Dan krikt Mooiboy z’n transferwaarde op door een waanzinnig schot te scoren, terwijl er misschien nog twee seconden te spelen waren. Hij bezegelt op indrukwekkende wijze de eerste helft met een 10-9 ruststand. Prima, maar tegelijkertijd bitterzoet omdat we het gevoel hadden dat er meer ruimte was om een marge neer te zetten. Dat lieten we na.

    Hoewel het doel en de instructies duidelijk waren, komen we direct na rust in een slechte fase. We staan te slapen. Die Haghe start scherp aan de tweede helft terwijl wij nog Spongebob Squarepants aan het kijken zijn, of zoiets dergelijks. We incasseren onnodige doelpunten, zijn aanvallend totaal ongeïnspireerd en binnen een mum van tijd draaien de Hagenezen de boel om. Ineens kijken we tegen een achterstand van twee verschil aan.

    Niks aan de hand, want genoeg tijd om te herstellen. Dat doen we dan ook; het écht slechte spel weten we te herstellen maar we komen in een fase terecht waarin we wel recupereren, maar niet ‘shinen’. Het wordt een kat en muis spel. Iedere keer van twee verschil naar één verschil, en weer terug naar twee verschil, enzovoorts. We dringen wel aan maar de échte vorm is er niet om dominant te zijn en de wedstrijd in ons voordeel om te draaien. Die Haghe speelt bepaald niet indrukwekkend, maar wij kunnen onvoldoende in ons spel komen om dat af te straffen.

    Het zat in deze fase ook niet mee. Maar liefst vier strafworpen worden gemist (met ditmaal Opa als grote boosdoener. Sorry, entschuldigung, pardon. Mag je na 34 jaar levenservaring niet gebeuren natuurlijk) en we zijn net niet handig genoeg op bepalende momenten. We brengen de verloren zoon nog in. Laten zien dat we reboundend superieur zijn, en brengen hem in stelling, niet zonder resultaat. Maar we vertalen het onvoldoende naar doelpunten.

    Op dat moment slaat Die Haghe toe. Met minder dan tien minuten te spelen maken ze de vier verschil. Je zou bijna denken: wedstrijd gespeeld. Maar in de zaal is iedere minuut goud waard. Dus we geven juist gas bij. We vinden juist in de laatste minuten onze vorm weer een beetje terug en vechten ons terug naar één verschil. Met nog een minuutje is alles mogelijk. De vorm zit erin, dus het vertrouwen is daar. Sexy, inmiddels terug in de ploeg gekomen voor de verloren zoon, maakt een zuivere ‘steal’, wat ons nog één à twee schotklokken geeft voor de gelijkmaker. Alles is mogelijk.

    Het verder meer dan prima fluitende Belgische arbitersduo fluit Sexy echter ten onrechte af. Tilburg een beetje ontdaan, Die Haghe pakt z’n moment en gooit nota bene de twee verschil erin. Het is gedaan.
    Jammer. Want voor ons gevoel waren we vandaag niet de mindere partij. We hadden hier, in deze eerste wedstrijd, direct moeten laten zien wat we waard zijn. Het mocht echter niet zo zijn; we speelden niet slecht maar haalden op geen moment écht ons niveau. Kudos aan Die Haghe, wat rustig is blijven spelen en professioneel de twee punten mee de rivieren over neemt. Het is wat het is.

    Volgende week gaan we naar Fortis in Zeeland. Fortis speelt deze week gelijk tegen RWA. Kijkend naar de resultaten van Fortis op het veld is volgende week een wedstrijd waarin wij punten moeten gaan pakken. Maar goed, laat op de avond, spelen in Zeeland, alles is mogelijk, dus we zijn op onze hoede. Onze Leeuwen spelen zelfs die middag, als ze groepswinnaar worden. Kan dus een rare dag worden. Als wij ons vooral focussen op ons eigen spel en de benodigde arbeid leveren, dan moeten we Fortis kunnen laten zien dat er bij ons niks te halen valt. We gaan het volgende week zien!

    Tilburg 1.