• Al enige tijd stond deze zaterdag in onze agenda omcirkeld. De wedstrijd in eigen huis tegen Animo, de één na laatste van dit seizoen. Met vier punten voorsprong op Animo kwamen we de wintercompetitie uit dus zou Animo geen steken laten vallen, dan zou het er vandaag op aankomen. Winnen en kampioen worden. Maar, tot ons ‘comfort’ maar eigenlijk wel jammer voor de competitie, Animo morste punten waardoor we vorige week al wisten dat we deze competitie winnend af gingen sluiten. Dat degradeerde deze ontmoeting tot een wedstrijd ‘voor spek en bonen’, of ‘voor de eer’, net hoe je het wil noemen. Dit was ook te merken aan het Tilburgse veld, want menigeen koos voor een Aperol Spritz aan het zwembad in plaats van het bijwonen van de laatste thuiswedstrijd dit seizoen. Begrijpelijk; er stond niks meer op het spel.

    Al meermaals sprak onze scheidende Belgian Boss zijn ambitie uit om dit veldseizoen zonder puntenverlies af te sluiten. Dan waren er nog twee hordes te gaan en wellicht ook wel de twee lastigste: Animo en DOT. Deze eerste zonder Sexy, want hij had ‘un Fiske’. Dus verving Duracell hem. Met niets meer op het spel is er natuurlijk het gevaar dat we niet op het scherpst van de snede zijn. Werden we voorafgaand aan de wedstrijd vriendelijk aan herinnerd. Maar ook voor Animo gold dit. Kon dus twee kanten op gaan: ‘vrijuit spelen en het wordt een leuke wedstrijd voor spelers en publiek’ óf ‘gezapige pot, we geloven het allemaal wel’.

    Vrij snel in de wedstrijd leek het meer op het tweede dan het eerste. Omdat bij Animo het gevaar van enkele spelers moet komen, had Tilburg bewust de schaakstukken zo gezet dat Animo ontregeld kon worden. Dat lukte erg goed, maar zelf schoot Tilburg ook geen deuk in een pakje boter. Resultaat na 15 minuten spelen was zodoende 2-2. Moet gezegd dat het bijzonder warm was, dat droeg natuurlijk niet bij aan de scherpte. Maar het moest wel wat beter in het restant van de eerste helft. Gelukkig gebeurde dit, al was het slechts magertjes. Tilburg kan in de eerste helft uitlopen naar een 7-3 ruststand dus Animo moest in de achtervolging.

    Maar dat gebeurde niet. De Geldermalser wit-blauwen kwamen niet in hun aanvalsspel. Het leek ook alsof ze zich vrij snel neerlegden bij een slechte afloop. Hoewel, als je niet op het scorebord gekeken had zou je Tilburg van hetzelfde kunnen betichten. Ik kan proberen het heel poëtisch onder woorden te brengen, maar het leek helemaal nergens op. Vooral in het vak met Opa en Duracell was de scherpte compleet nihil. Moet frustrerend zijn geweest voor het andere vak, wat puik verdedigend werk leverde. Een weerzinwekkende tweede helft leverde een eindstand van 10-5 op.

    Als je van verdedigen houdt dan zal het vast nog enigszins om aan te gluren geweest zijn vandaag. Maar in ieder ander geval was je als supporter vandaag de grote verliezer. Erg knap natuurlijk om je achtervolger op vijf doelpunten te houden. Maar slechts tienmaal scoren in een korfbalwedstrijd, daar zijn natuurlijk geen excuses voor.

    Maar goed, laten we het vooral positief houden. ‘Nog steeds ongeslagen’, ‘met dubbele cijfers gewonnen’, er is altijd iets positiefs uit te lichten. Volgende week tegen DOT mag en moet het toch een flinke scheut beter.
    Uiteraard was er na de laatste thuiswedstrijd ook ruimte voor bedankjes. Voor Tom en Jan natuurlijk, daar zij volgend jaar het stokje doorgeven. En uiteraard voor Sambuca, die z’n schoenen aan de wilgen hangt. Bedankt allemaal en hopelijk tot volgend jaar langs de lijn!

    Tilburg 1