Normaal gesproken schrijf ik een wedstrijdverslag maar ditmaal ga ik voor een reisverslag. Eigenlijk had ik zo’n Polarsteps pagina aan willen maken maar dat vond ik bij nader inzien toch wel een hoop gedoe. Was wel passend geweest wanneer we een uur na de bedtijd van mijn kinderen op zo ongeveer het meest Westelijke puntje Nederland moeten korfballen. Dan ben je sowieso niet op tijd thuis voor het jeugdjournaal. Maar gelukkig kun je die tegenwoordig terug kijken.

Het is wat jaartjes geleden dat we in de zaal tegen Swift speelden. We zijn Swift de laatste twee jaar zeer regelmatig tegengekomen, maar telkens ‘in de wei’. Maar, sporthal ‘de Aanloop’ is ons niet onbekend want hier speelt ook ONDO haar wedstrijden dus daar heb ik de laatste jaren regelmatig een broodje kroket gescoord (want ook speelden vaak zo laat). De nasmaak van het veldseizoen vorig jaar was bitter en dat had veel met Swift te maken. In twee matige wedstrijden tegen de Zeeuwen presteerden we het om tweemaal met één doelpunt verschil te verliezen. Alsof we het erom deden. Daardoor kwamen we op het eind van het seizoen punten tekort. Vandaag wilden we onze wereldreis dus graag in het thema van ‘winst en wraak’ stellen.

Door direct de 0-1 op het scorebord te zetten werd aldus een goed thematische stap gezet. Swift maakt echter snel gelijk en hierna volgt een fase waarin lang om en om gescoord wordt. In beide vakken passen de ploegen hun spel aan omdat er tegen veel lengte gespeeld wordt. Rebound is belangrijk, dus Joren en Opa moeten uit de korf gehouden worden. Sja, dan was het beter geweest als we die twee toch (en naderhand bleek dat we dat beiden ook beoogden) maar tegen elkaar uit hadden laten komen. Hadden ze het samen een beetje uit kunnen vechten onder de korf.

Swift is in de fase die volgt net wat doortastender. Of ja, een van hun schutters heeft, ondanks goede verdedigende druk, een gouden, uhm, vinger (laten we het netjes houden), zullen we maar zeggen. En ook aan de andere kant schiet Swift simpelweg wat scherper dan Tilburg. Het resultaat is evident; Swift neemt voor rust een kleine voorsprong. Met 12-9 zoeken we de kleedkamer op.

In de tweede helft lijkt de wedstrijd aanvankelijk uit onze vingers te glippen. We grossieren in fouten en Swift blijft met een constant interval scoren. Als ik het me goed herinner, staat er op een gegeven ogenblik een verschil van vijf doelpunten op het scorebord. Dat is echter wel signaal voor ons om nogmaals aan te zetten. We dringen de thuisploeg meer terug en komen terug in de wedstrijd. In het laatste kwartier komen we op één doelpunt verschil en voelt het als een ‘erop en erover moment’. Maar zo makkelijk laat de thuisploeg dat niet gebeuren; zij blijven telkens net op tijd scoren waardoor we meermaals de gelijkmaker ruiken, maar telkens weer op twee verschil achter gezet worden.

Dan komt er zand in onze motor en slaat Swift toe door in de laatste vijf minuten van de wedstrijd het gat te vergroten. We weten op dat moment dat het lastig wordt. Als laatste redmiddel brengen we de Burj Khalifa in, maar op dat moment is de wedstrijd eigenlijk al gespeeld. Bij 25-20 wordt er afgefloten. Er is afgeweken van het thema.

Vandaag brachten we helaas te weinig. Net niet scherp genoeg, net niet zuiver genoeg. Gelukkig komt er nog een return, in eigen huis. Daar gaan we alvast de messen voor slijpen.

Maar eerst de wedstrijd van volgende week. De laatste van 2024 wel te verstaan. Tegen wederom een bekende ploeg, KOAG uit Krimpen. KOAG heeft uit de eerste vijf wedstrijden slechts 3 punten gehaald, dus is nog niet in de beste vorm. Maar de wedstrijden tussen KOAG en Tilburg zijn altijd spannend en de moeite waard. Dus nog een laatste knaller voordat we het nieuwe jaar in gaan!

Aankomende zaterdag, tien over vijf, de Westerhell, met de E1 als team van de week. Komt dat zien, komt dat zien!

Tilburg 1.