• Toen ik in 2010 besloot om mijn ‘Geboorteclub’ achter me te laten ten faveure van het in de Reeshof gevestigde ‘KV Tilburg’ werd mij snel iets duidelijk: Sporting Delta uit Dordrecht was zo’n beetje ‘the arch rival’. In die tijd vochten Tilburg en Delta om het kampioenschap in de eerste klasse. Dat waren pittige potjes, waarbij destijds Tilburg aan het langste eind trok en kampioen werd. Toendertijd Delta ook al met spelers als Mike Oudshoorn en de gebroeders Tijhuis, al waren dat toen nog de ‘broekies’ die net om de hoek kwamen kijken. Tilburg kende daarna een fase waarin veel dragende spelers afscheid namen, waarna het enkele jaren duurde voordat de lijn naar boven weer ingezet kon worden. Delta had die lijn net ingezet en wist zich in enkele jaren naar de Hoofdklasse te vechten. Vorig jaar degradeerden zij hieruit, maar uiteraard zullen ze gebrand zijn terug te keren. Maakt dat we nu, veertien jaar na deze lang vervlogen herinneringen, weer op hetzelfde niveau uit komen. Of ja, afgelopen jaar op het veld ook natuurlijk, maar veld en zaal zijn toch altijd twee verschillende dingen.

    Vorig jaar troffen we, zoals dat gaat in competities, Delta tweemaal op het veld. In de eerste pot speelden we zwak en won Delta. De return in Dordrecht was erg spannend, waarbij wij het leeuwendeel van de wedstrijd de voorsprong hadden maar uiteindelijk toch met een gelijkspel genoegen moesten nemen. Wij hadden onze zinnen natuurlijk gezet op ‘driemaal scheepsrecht’, en wilden de punten mee naar Tilburg nemen. Na twee ronden beide op vier punten, waarbij we ook nog eens beide dezelfde ploegen getroffen hadden. Uit de statistieken was niet zo heel veel op te maken, dus het zou er vandaag op het veld op aan komen.

    Zoals gezegd lang geleden dat we in de ‘Deltahal’ speelden. Voorafgaand aan onze wedstrijd wist Deetos het tweede van Delta van punten te bestelen. In die zin werd daar de juiste toon gezet. Zouden we hetzelfde resultaat willen, dat wisten we dat we er flink op moesten knallen. Delta is een ploeg die veel fysiek vermogen heeft; een aantal lange en sterke spelers alsook een ploeg die graag druk oplegt en de duels aangaat. Leuk overigens dat de wedstrijden van Delta op Youtube gestreamd worden; hierdoor kunnen de thuisblijvers ook meegenieten. Dat doen ze leuk; er wordt goed gefilmd en de wedstijd wordt voorzien van goed commentaar. ‘Goed commentaar’ zul je denken? Zeker, vaak zie je dat als er al commentaar bij dit soort wedstrijden is, dit een beetje ‘houtje touwtje’ geregeld is. Maar Delta heeft ervoor gezorgd dat de wedstrijd op een leuke, professionele manier aan elkaar gepraat wordt waarbij de ‘thuiscommentatoren’ toch een goede, ogenschijnlijk onpartijdige indruk weten te wekken. Verdient een compliment!

    Na een rondje voorstellen in het donker is het tijd voor actie. De wedstrijd begint ietwat gespannen; beide ploegen grossieren in slordigheid en balbezit. Tilburg neemt enkele malen de voorsprong maar de thuisploeg weet snel gelijk te maken. In deze fase weet Duracell direct zijn stempel te drukken; met belangrijke doelpunten zet hij de toon. Maar Delta weet de achtervolging om te zetten in een voorsprong. Waar wij een beetje blijven hangen in slordigheden zoekt de thuisploeg langzaam naar een modus. Zij weten, onder meer door lengte in een van de vakken optimaal te benutten, bij tijd en wijle lange aanvallen te spelen en deze ook met doelpunten te bekronen. Ofschoon ook wij, in het andere vak, dit voordeel hebben en regelmatig met herhaling kunnen spelen, hebben we niet de scherpte om het om te zetten in doelpunten. Te vaak vervallen we in fouten waardoor we Delta weer in de gelegenheid brengen de aanval te zoeken. Met nog een minuutje op de klok lijkt het dus dat we met een verschil van twee naar de kleedkamers gaan. Maar de laatste minuut van de eerste helft geven we cadeaus weg dus mag de thuisploeg zelfs de 9-6 noteren.

    Negen doelpunten tegen is ‘muah’, acceptabel. Maar zesmaal scoren is natuurlijk in alle gevallen ondermaats. Ja, de thuisploeg vecht voor alle ballen en probeert ons druk op te leggen, maar wij halen er veel te weinig uit. Over verschillende schijven liggen er ruimtes om goed tot schot te komen, dus daar moeten we ook beter gebruik van maken. Dus, gas op die lolly, een betere tweede helft neerzetten.

    We doen direct na rust wat we moeten doen. Vegaties gaat voor het vingertje en verkleint het verschil weer naar twee. Alles ligt open, maar dan moeten we wel een versnelling hoger schakelen. In het eerste gedeelte na rust doen we dat niet, maar ook de thuisploeg laat dat na. Het blijft een tijdje doorzeuren op deze manier, maar daarna zakken we weg. Zo’n tien minuten in de tweede helft komen we in een periode terecht waarin we zo goed als niet scoren. Ik val in herhaling, maar, slordig, slordig, slordig. Tuurlijk, ook pech met de schoten. Vaak ketst hij vervelend van de korf en dat is het verschil tussen scoren en balverlies minuscuul. Maar doelpunten dwing je ook af, en dat doen we op dat moment niet. De thuisploeg weet wel te blijven scoren, kent ook een fase waarin de ballen goed vallen, en dan maakt deze korte fase dat de wedstrijd eigenlijk gespeeld is. Met nog zo’n tien minuten spelen is het verschil zes, en weet je dat het erg lastig wordt. Zeker als je bedenkt dat doelpunten uberhaupt al tegen een hoofdprijs komen vandaag. Dit maakt dat de moed een beetje weg lijkt te zakken. Te makkelijk geven we de thuisploeg de ruimte om naar nog meer doelpunten te zoeken.

    Mona bezeert zich, dus er wordt gewisseld. Ook gooien we een en ander om door Vegaties naast Feddinho te brengen en de verloren zoon naast Opa. Vegaties kent nog even een goede fase waarin hij er een aantal in prikt. Maar als geheel zijn we niet slagvaardig genoeg om deze wedstrijd nog te doen kantelen. In de tas zullen vandaag shirtjes en ballen zitten, maar geen punten. Dat wordt bevestigd als de leidsmannen affluiten bij een 19-13 eindstand.

    Het was simpelweg niet goed genoeg vandaag. Verdedigend was het niet gek; je houdt je tegenstander in een zaalwedstrijd onder de twintig doelpunten, dus daar is op zich niks mis mee. Maar aanvallend hebben we gruwelijk slordig gespeeld, en daar kom je niet mee weg. Maar afijn, het is wat het is. De competitie is pas drie wedstrijden oud dus alles ligt nog open.

    Volgende week direct weer een kraker. Na deze derde speelronde is Delta koploper en volgt Swift op één punt. Daarna deelt Kinderdijk met ons, ook weer op respectievelijk één punt, de derde plek. Laat dat nu juist het affiche voor volgende week zijn. We kennen Kinderdijk goed; hebben er regelmatig tegen gespeeld de laatste jaren. Kinderdijk verloor vorige week met ruime cijfers van Swift, maar wist deze week nipt van KOAG te winnen. Dat tekent de ploeg uit Alblasserdam; het kan bij de geelhemden vriezen, het kan dooien. Een stugge ploeg die het iedereen lastig kan maken, dat is zeker. Opvallende statistiek uit mijn blote hoofd: volgens mij was het in de laatste jaren telkens zo dat wanneer wij Kinderdijk troffen, telkens de thuisploeg won. Dusssssss, laten we dit afspreken: we herhalen dat kunstje nog éénmaal en dan vergeten we het. Akkoord? Top, tot volgende week! Toedels!

    Tilburg 1.