Na een tijdje veilig in de ‘micro’ gespeeld te hebben was het weer tijd voor ouwerwets veldkorfbal. Lekker stoeien in de regen. Zeilen in de wind. Knuffelen in de zon. Het heeft zo z’n voor- en nadelen maar vandaag leek het weerbericht te gaan verklappen dat vooral de nadelen belicht zouden worden. De hervatting van de veldcompetitie mocht in Eindhoven gebeuren alwaar Rust Roest haar nieuwe velden ‘ritueel in gebruik nam’. In deze spannende poule zijn de eindhovenaren een beetje de uitzondering; waar iedereen van iedereen lijkt te kunnen winnen, lukte het Rust Roest tot op heden enkel om twee punten van Tjoba te pakken; alle andere wedstrijden gingen verloren. Zaak dus voor hen om punten te gaan pakken, om te voorkomen dat ze op de laatste plek eindigen. Maar ja, wij willen natuurlijk iedere wedstrijd winnen om te zorgen dat we de eerste plek vast kunnen houden.

Het zou moeten gaan gebeuren bij rotweer. Hoewel het nieuwe veld van RR alleraardigst oogde, was het een raar veldje. Het veld gleed een beetje, zeker wanneer het nat wordt. En dat werd het; de hele middag wisselde gemiezer de droogte af. Geen schuttersweer dus, zeker niet als je met de ‘oranje bal’ speelt. Die verandert in een boterbal als het nat wordt.

De eerste helft was dus niet spectaculair. Wat ook niet hielp was de slappe houding waarmee we het veld op stapten. Een beetje was er de indruk dat Tilburg het vandaag op halve kracht wilde doen. Maar al snel werd duidelijk dat je dan het deksel op de neus krijgt. In het eerste deel van de eerste helft lopen we namelijk niet uit; om en om wordt gescoord en bij een stand van 5-5 zijn we dus nog niks opgeschoten. We spelen slap, voorspelbaar en schieten onzuiver. Er zit geen ‘schwung’ in. In het laatste deel van de eerste helft veren we wel een beetje op, waardoor we een gat van drie doelpunten weten te slaan zodat we met 7-10 gaan rusten. De doorbraken van Marilène zijn een welkome afwisseling op de trage aanvallen die we spelen.

Het mag wel iets beter. Nu is 7-10 niet eens een geweldig rampzalige tussenstand, ook gezien het weer, maar is het vooral het loom ogende spel wat voor verbetering vatbaar is. Schepje erop, beter doen in de tweede helft.

Maar ja, we komen buiten voor de tweede helft en het begint zowaar nog harder te regenen. Respect voor het aanwezige publiek, wat zich niet weg laat jagen door de weergoden. Het begin van de tweede helft is rampzalig; het duurt bijna 10 minuten voordat er gescoord wordt. De ‘boterballen’ zijn er niet makkelijk in te gooien en nog steeds laten we ons verleiden tot het nemen van schoten waar RR makkelijk op inzakt. Ook wat pech hier en daar, maar ja, geluk dwing je af zeggen ze altijd. RR zelf heeft aanvallend ook bijzonder weinig in te brengen. Dus is het een beetje een dode wedstrijd, tot uiteindelijk toch de 10-8 gescoord wordt.

Na de vakwissel komt Tilburg makkelijker tot scoren. Mooiboy is een van de weinige spelers die vandaag redelijk makkelijk tot scoren komt. Er komt iets meer vaart in de wedstrijd (maar laten we ook niet overdrijven), Tilburg zoekt wat beter de kortere kansen, en omdat ook de verloren zoon en Opa eindelijk eens wat raak schieten wordt er een gat van vier doelpunten in korte tijd op het bord geschoten. Het lijkt op dat moment alsof er weinig meer in de wedstrijd gaat veranderen, ook al is er nog wel een minuut of tien te spelen. RR schiet in de laatste fase nog wel snel twee afstandsschoten achter elkaar raak, maar daarna is de dreiging weg. Tilburg speelt rustig door en weet het gat zelf nog ietsje-pietsje groter te maken. De wedstrijd ‘kruipt’ naar haar einde toe en bij een eindstand van 13-18 mogen we eindelijk de regen uit.

We zullen het een ‘zakelijke overwinning’ noemen. Er was weinig aan vandaag; noch voor ons, noch voor de tegenstander. Laat staan de scheids of het publiek. Geen korfbalspektakel. Maar ook niet uitgegleden (of ja, in ‘fysieke zin’ Opa wel, op dit kunstgras, en dat heeft ie geweten). Dus de belangrijke punten meegenomen uit Eindhoven.

Vitesse zette deze week de goede vorm die zij in de zaal opdeden door en wonnen op bezoek bij Albatros. Volgens mij wisselen ze daarmee de zesde en derde plek om; zo kort zit het bij elkaar. Vriendenschaar maakt thuis een slippertje tegen Tjoba en moet een duur punt naar Zeeland mee zien gaan. Merwede blijft ons in de nek hijgen door nipt in eigen huis van Kinderdijk te winnen. Het blijft daarmee allemaal ongelooflijk dicht op elkaar zitten in deze poule. Maar gelukkig levert het ons deze week een voorsprong van één punt op ten opzichte van onze directe achtervolgers Vriendenschaar en Merwede. Volgende week ontvangen we Albatros in eigen huis en zal weer gelden: alles zit dicht bij elkaar dus degene die de vorm van de dag heeft, kan de punten mee naar huis nemen. De vorm zit in de dag, maar strijd leveren hebben we zelf in de hand. Dus volgende week weer knokken voor twee punten!

Tilburg 1.