• Een heus ‘korfbaldagje’ deze zaterdag. Door het KNKV worden we getrakteerd op een ‘beperkt gekoppelde’ competitie waarin het bij iedere uitwedstrijd maar afwachten is waar de reis heen gaat. Deze week hadden we het ‘geluk’ dat twee om half negen in de avond bij KCC speelde, waardoor wij bij voorbaat wisten dat onze eigen wedstrijd slechts een voorgerecht zou zijn. Nu is het zo in de meeste restaurants met een vermelding in de Michelingids dat de voorgerechten meestal spannender en completer van smaak zijn dan de hoofdgerechten, dus wie weet.

    Bij voorbaat wisten we niet zoveel van Refleks. Het was jaren geleden dat we tegen ze speelden en de selectiespelers van destijds zullen ongetwijfeld inmiddels een midlife crisis hebben of misschien al wel met de rollator lopen. Veel meer dan de beelden van de eerste competitieronde hadden we dus niet ter beschikking in de voorbereiding op deze eerste wedstrijd. Onze beperkt onderbouwde lezing? Refleks speelt vooral over bepaalde spelers en wist Sporting Delta maar tijdelijk bij te benen. Het was dus vooral zaak om die spelers aan banden te leggen en een wat beter spel dan vorige week te vertonen. Met een beetje geluk ga je dan met twee punten door naar Capelle.

    In een wat aparte, oud ogende hal in Rijswijk is het ons tijdens het oplopen nog niet duidelijk welke kant we op moeten kijken. Er zit aan twee kanten publiek, dus je mag zelf kiezen denk ik dan maar. Na deze hersenkraker gaan we van start en deze start is matig. Beide ploegen moeten zoeken, er wordt wel gescoord, maar veelal om en om. Een goed kwartier blijft de stand gelijk opgaan. Daarna zet Tilburg aan en heeft Refleks moeite de korf te vinden. In een eindsprint naar de rust wordt een marge van vier opgebouwd, waardoor we met 6-11 gaan rusten. Een prima voorsprong.

    En je weet hoe dat gaat. In de rust bespreek je hoe je de voorsprong uit wil bouwen, de wedstrijd dood wil maken, etc. Maar ja, dat je het bespreekt betekent natuurlijk niet altijd dat het ook gebeurt.
    Refleks komt na rust met het mes tussen de tanden terug het veld op. Een aantal spelers heeft ineens de scherpte gevonden; Refleks vecht ook voor wat het waard is. De thuisploeg dringt aan; er wordt niet lief gekorfbald, maar zo lang het mag van de scheids, is het geoorloofd. Deze vechtlust werpt haar vruchten af; het gat wordt verkleind naar twee doelpunten. Waar we zochten naar een wedstrijd waarin de spanning weg zou zijn, vonden we precies het tegenovergestelde.

    Maar we herpakken ons. Het zijn vooral de Bakkersvrouw en de verloren zoon die het vizier op scherp hebben staan. Refleks houdt de intensiteit niet vol. Er wordt flink gewisseld door de thuisploeg, maar in een redelijk kort tijdsbestek slaan we een gat wat niet meer te overbruggen is. Met nog zo’n vijf minuten te spelen is het restant voor de statistieken. Kudos overigens voor de fanatieke jeugdige aanhang van Refleks; zij blijven tot het eindsignaal onverstoord op hun trommels slaan. Na de laatste tromslag staat er 18-25 op het scorebord.

    Een prima resultaat, al was het spel niet sprankelend. Tuurlijk, Feddinho en de verloren zoon hadden een paar leuke combinaties in de eerste helft, maar verder was het, ondanks 25 doelpunten, een beetje een gezapige pot van ons. Maar, zoals ze met Formule 1 ook wel eens zeggen: als het er saai uitziet, is het vaak juist goed.

    In tegenstelling tot vorige week laten we de spanning niet tot de laatste minuut duren. Dat is positief. Ook het aantal doelpunten is aanzienlijk beter. We moeten nog wel een tandje hoger schakelen, want we laten nog niet zien wat we zouden moeten laten zien. Dat stapje moeten we gaan maken in aanloop naar volgende week, want dan treffen we het tot nu toe ook ongeslagen Sporting Delta. We weten dat Delta graag terug wil naar de Hoofdklasse. Maar, ook voelden ons vorig seizoen lichtelijk bestolen na een gelijkspel in Dordrecht, waar we eigenlijk vonden recht op meer te hebben. Een weekje flink trainen dus, en aankomende zaterdag vol aan de bak om Delta het vuur aan de schenen te leggen.

    Tilburg 1.