Na de thuiszege het weekend jongstleden was het ditmaal tijd voor de eerste uitwedstrijd van onze zaalcampagne. Dat moest gebeuren in Maarssen tegen OVVO, ook wel ‘Op Volhardig Volgt Overwinning’. Nou, met voldoende volharding sta je dan al gauw op het hoogste niveau, zou je zeggen. En dat klopt ook deels wel, daar OVVO voorheen actief was in de Korfbal League. Dat is al weer wat jaartjes geleden, dus sindsdien is het qua ‘volharding’ iets minder geworden en staan ze tegenwoordig stabiel in de Overgangsklasse. Op het veld spelen ze net als wij tegenwoordig Hoofdklasse, en haalden ze precies evenveel punten als wij. De schatting vooraf was dan ook dat de punten niet gratis op te halen zouden zijn. Mijn persoonlijke gevoel zei: een lastige ploeg maar als ik moet gokken, gaan wij er met de punten vandoor.

De zaal van OVVO was even zoeken want als je je navigatie instelt op het door de bond verstrekte adres, dan stuurt Google je langs een kaarsrechte weg die je uitstekend uitzicht op de zaal biedt, maar helaas geen toegangswegen verschaft. Bleek dat je net een blokje om moest. Ach, zo zie je nog eens wat van Maarssen. Al was het donker, maar toch.

Spelend in het wit traden we vandaag aan en hadden we een paar minuutjes nodig om de scherpte te vinden. OVVO neemt het voortouw in de wedstrijd maar dat draaien we al snel om. Dan gaat het lopen aan Tilburgse zijde en moet OVVO in de achtervolging. Er wordt mooi gecombineerd en de korf wordt makkelijk gevonden; de Keizerin en de Bakkersvrouw schieten met scherp en weten de ballen er gortdroog in te gooien. Scherpte in de duels is aanwezig; Mooiboy geeft zijn tegenstander (‘Hans’) geen duimbreed in de paalzone. Er worden geen individuen uitgespeeld, kansen worden over alle acht spelers gezocht en gevonden. Het is lastig te verdedigen door de thuisploeg, die wel probeert zand in de molen te gooien door achter te gaan verdedigen. Tilburg speelt zich er makkelijk onderuit en hikt de laatste vijf tot tien minuten voor rust tegen de vier verschil aan. Maar hij komt niet; telkens missen we nét de scherpte of weet OVVO toch het broodnodige doelpunt te maken om de marge weer terug te brengen op twee. De thuisploeg is regelmatig gevaarlijk met dreiging naar binnen over de dames, en een aantal heren weet van afstand de korf te vinden. Het zorgt voor een ruststand van 11-14.

Op dat moment voelt het als ‘nog een klein schepje erbij en dan kunnen we een gat slaan’. Alleen bleek later dat we ons schepje in de zandbak hadden laten liggen.

De tweede helft lijkt namelijk de ‘schwung’ ineens weg bij Tilburg. Het spel wat eerder zo makkelijk gespeeld werd, oogt ineens traag, slordig en roestig. OVVO blijft achter verdedigen en rondom het blok draaien, iets waar we eerder relatief makkelijk omheen korfbalden maar wat ineens slecht opgelost wordt. We maken fouten, missen scherpte. Zetten eigenlijk de deur wagenwijd open voor de thuisploeg om weer helemaal terug in de wedstrijd te komen. En sja, dat laten zij zich natuurlijk ook geen twee keer zeggen.

Ook OVVO komt niet makkelijk tot doelpunten maar door een algehele droogte aan Tilburgse zijde lopen zij in en komen ze gelijk. Op dat moment lijkt OVVO de beste kaarten te hebben, want aan Tilburg zijde lijkt weinig meer te lukken en dat zorgt voor een beetje machteloosheid of frustratie. Daar waar het even wel lukt – het afstraffen van het bij oplossen blijven hangen achter het blok door OVVO – wordt het discutabel afgefloten (ik leerde altijd dat je bij snijden moest trachten je verdedigende positie te behouden…). Leidsmannen floten uitstekend hoor, maar zo’n doelpuntje is gevoelsmatig op zo’n moment goud waard. We zouden er zelf voor moeten vechten.

En net als je denkt, poeh hoe gaat dit vandaag nog goed komen, gaan we er wel allemaal voor staan. Nee, het loopt ff niet lekker. Maar we knallen er wel voor. We wisselen hier en daar met wat spelers, bijten ons vast in OVVO om in ieder geval niets tegen te krijgen. Verdedigen zuiver en uitstekend. Geven de aanval de nodige ballen om die broodnodige goals te maken. En dat gebeurt. Mooiboy scoort een belangrijke vrije worp, waarna Mona met een afstandsschot de enorm belangrijke twee verschil op het bord zet. Op dat moment is er nog maar een minuut of twee, drie, te spelen.

Gaat OVVO nog stunten? Nee, we houden onze kop erbij. Marjolein weet zelfs van de stip nog de drie verschil te maken en dan is het écht gedaan. Die punten gaan mee naar Tilburg. Gezien recente ervaringen kan ik denk ik met recht zeggen: het was een pittige bevalling maar moeder en kind maken het goed!

Was het goed? De eerste helft was het aanvallend prima, maar stonden we misschien net teveel tegendoelpunten toe. In de tweede helft draait dit beeld om en zakken we aanvallend door de ondergrens. Maar op karakter gaan we wel met volle handen naar huis, waarvoor chapeau. Bleek mijn gevoel tóch goed te zitten. De kudos waren deze week voor het uit Tilburg meegereisde publiek, wat haar zaterdagavond slachtofferde om ons naar de overwinning te brullen. Dank dat jullie er allemaal bij waren!

Om de lat voor het publiek nóg hoger te leggen: volgende week, (bijna) zelfde tijd, nog verder van huis! Ik heb zelf nooit begrepen waarom die wedstrijden om acht uur in de avond moeten zijn, maar afin, in Zeeland denken ze er kennelijk hetzelfde over als in Maarssen, want ook tegen Fortis mogen we weer laat op de zaterdag avond. We kennen Fortis nog van vorig jaar. Zij verloren hun eerste twee wedstrijden, maar we weten dat het een felle ploeg kan zijn die zeker in haar eigen hal (naar verluidt gebouwd ergens tussen het plioceen en het pleistoceen) alles op alles zal zetten om de punten in Zeeland te houden. Zaak dus om ook volgende week weer ‘volle sjees’ aan de wedstrijd te beginnen!

Tilburg 1.