• Als kersverse kampioenen was het deze week tijd om, zonder enige druk dat het resultaat nog wat zou betekenen in onze competitiegang, op de brommer te springen naar Nijmegen. Je weet wel, die oude stad. Maar synoniemen daarvoor werden u al cadeau gedaan de vorige keer dat ik een confrontatie met deze rood-zwarthemden versloeg. Waar Novio ons vorige week een vroeg kampioenschap cadeau deed, ziet het er voor onze poulegenoten anders uit. Zij zullen zich door de bond ook hebben laten informeren dat, nu dat wij onomstotelijk eerste zijn, slechts 33 en een derde procent van de resterende ploegen zich écht veilig kan wanen mits de resultaten meevallen. Nummer twee handhaaft direct, nummer laatst kan zijn spullen pakken, maar ook voor de nummer drie geldt dat het billen knijpen wordt want enkel de bovenste helft beste nummers drie mogen in de overgangsklasse blijven. Kort gezegd: we zullen deze en volgende week gemotiveerde tegenstanders hebben want wij zijn de enigen die uitgespeeld zijn.

    Dat begon vandaag met Novio, in Novio, bij Novio, tegen Novio. Je snapt hem wel. De Nijmegenaren begonnen in de heenwedstrijd in Tilburg scherp door brutaal de 0-3 voorsprong te nemen. Vandaag was dit niet het geval. Tilburg pakte meteen de leiding en de thuisploeg moest in de achtervolging. Ons spel was niet sprankelend, maar wel voldoende om regelmatig tot scoren te komen. Af en toe slimme doelpuntjes van Duracell om het publiek iets te vertellen te geven, wanneer ze vanavond thuis komen. En omdat we vrij gedisciplineerd druk legden op de thuisploeg, moesten zij flink werken om tot kansen te komen. Thuisdoelpunten tegen de hoofdprijs. Een weinig spannende eerste helft dus, waarin Tilburg uitloopt maar Novio tegen het einde nog wel iets dichter bij weet te komen. Met 6-9 mogen we een theetje gaan drinken. Of ja, dat zou je vroeger gedaan hebben. Maar waar krijg je tegenwoordig nog een theetje in de rust? Je ziet het bijna niet meer. Vroeger was alles beter.

    Misschien was het gebrek aan dat heerlijke theetje wel dat maakte dat de tweede helft een ongelooflijke deceptie werd. Waar het de eerste helft niet spectaculair was, maar nog wel zakelijk efficiënt, leek het gevoel de tweede helft helemaal weg. We werden slordiger, maar vooral steeds minder zuiver. Novio kachelde op hetzelfde tempo door, maar per saldo zorgde dat ervoor dat ze dichterbij kwamen. Waar we het overgrote deel van de tweede helft nog op een veilige marge van vier doelpunten blijven hangen, gaat Novio tegen het eind van de wedstrijd in beast mode en vallen de ballen precies goed. Ze kruipen van vier verschil tot één verschil… Het zal toch niet?

    Neeeeeeee, natuurlijk niet! Want wij hadden onze Hooligans bij! Gesterkt door de kekke dansmoves van onze huisgans maken we een eindsprintje en brengen we het gat terug op drie. Zelfs met een stippie van de verloren zoon. Moet niet gekker worden! De spanning was dus van korte duur. Iets van uhmmm, dat je ruikt enzo? Maar dat dat dan toch niet mag? Ach ja, dat is voor insiders.

    Het meegereisde publiek wordt gerust gesteld en kan een biertje gaan bestellen. De scheids, die niet altijd onze vriend was maar kennelijk bij onze huisgans wel in de smaak viel, blies voor het laatst op zijn fluit bij een 13-16 eindstand. Puntjes mee naar Tilburg.

    Na de wedstrijd kwam ons tevens ter oren dat niet alleen ons tweede team gewonnen had, maar dat ook hun directe concurrent punten morste tegen Animo (je weet wel, die ploeg die nooit wedstrijden wil verzetten met Carnaval). Daarmee doen de Geldermalsers ons een tweede kampioenschap cadeau. Lekker! Nog meer reden voor bier!

    Betekent dat we volgende week nog een laatste kunstje mogen doen in Tiel (volgens mij tegen hun tweeënzeventigste team). Tiel kan leuk korfballen en heeft de punten hard nodig. Belooft dus nog een leuke laatste pot te worden voor het herfstreces! Wat het resultaat ook moge zijn, ik denk dat we genoeg reden hebben om een kar te huren en een rondje kruikenstad te doen. Hallee!

    Tilburg 1.