Vorige week moesten we tegen een vogel, deze week tegen een rivier. Ja, je krijgt het niet verzonnen. Kennelijk zwemmen ze in Sliedrecht graag dus hebben ze de korfbalvereniging naar een rivier genoemd. Nou ja, als een vogel kan korfballen dan een rivier vast ook.

Tegen de vogel, Albatros, speelden we gelijk. Het werd dus weer eens tijd om te winnen, waren we in aanloop naar de wedstrijd van mening. De rivier, Merwede, was een ploeg die we wisselend zagen presteren, in de statistieken althans. Scoorde tot op heden niet bijzonder veel en wist slechts één van haar drie wedstrijden te winnen. Dus kansen moesten er zijn. Maar, zoals eigenlijk iedere week geldt in deze poule: de ploegen liggen zeer dicht tegen elkaar aan dus we wisten dat we een sterke ploeg zouden treffen en dat de punten op het veld verdeeld gingen worden.

We moesten het doen zonder de verloren zoon, die vorige week van een Albatros afgevallen was. Dus een weekje recupereren (dat woord heb ik van mijn vorige coach geleerd), maar gelukkig stond Feddinho tot het bot gemotiveerd klaar om zijn plek in te nemen.

De wedstrijd begon scherp aan beide zijden; er wordt vlot gescoord en de wedstrijd loopt dan ook gelijk op. Merwede zoekt haar kansen vooral over specifieke spelers, deze weten ook te leveren. Tilburg scoort over alle schijven; het komt op hetzelfde neer want gedurende de eerste helft kan geen van beide ploegen uitlopen. Hoewel het begin van de wedstrijd Tilburg wat meer zoekende is (ik noem verder geen namen hè), lijkt het in de loop van de eerste helft sterker in de wedstrijd te komen. Telkens een doelpunt voor, maar het gat van twee wordt maar niet geslagen. Een doelpuntrijke eerste helft eindigt in 12-12.

De tweede helft vervolgt met grofweg hetzelfde wedstrijdbeeld. Merwede zakt verder en verder terug in het achter verdedigen, waardoor het spel niet aanlokkelijker wordt. Maar van Tilburgse zijde wordt er veelal een oplossing gevonden, tot medio de tweede helft er wat zand in de Tilburgse motor schiet. De scherpte is even weg wat Merwede de kans geeft een gat te slaan. Mede door een van de Merwerder heren, die denk ik erg veel boerenkool op had die week en daardoor lastig te beteugelen was, ontstaat er een gat van vier doelpunten. Dus moet Tilburg in de achtervolging. Duracell en de Keizerin vervullen goede invalrollen en het begint weer te lopen.

De wedstrijd verandert in een waar doelpuntengala. Er wordt ongekend zuiver geschoten. De bakkersvrouw toont haar gouden handen door op enig ogenblik (pin me er niet op vast) vier uit vier te schieten. Maar ook aan de kant van Merwede vallen de ballen er ongelooflijk makkelijk in. De wedstrijd duurt voor Tilburg net te kort. Marianna scoort uit een strafworp de 26-25, maar tijd voor een gelijkmaker is er niet meer.

Dus ja, behoorlijk zuur. Met 25 doelpunten win je doorgaans 9 van de 10 wedstrijden. Maar niet deze. Had er meer ingezeten? Wellicht, als we eerder meer gedaan hadden om de schwung uit de Merweder aanvallen te halen. Want aanvallend waren de kansen legio. Maar ja, dat is allemaal ‘gelul achteraf’.

Laten we volgende week onze rug rechten tegen Kinderdijk. Gelukkig ditmaal in eigen huis. Ik verwacht weer een pot met twee ploegen die aan elkaar gewaagd zijn. Ik zeg: hopen op goed weer, biertje erbij, zien jullie dan!

Tilburg 1.