Jazeker, daar zijn we weer! We zijn alweer een goede maand bezig met korfballen. Maar in competitieverband is alweer wat langer geleden. Na een prima voorbereiding mocht het vandaag eindelijk weer gaan gebeuren. Maar ditmaal in de ‘nieuwe competitie opzet’, in poules van vier. Kleine poules waarin je een volledige competitie speelt voordat de zaalcompetitie aanvangt. Omdat we vorig jaar kampioen werden, starten we in de hoofdklasse.

In deze kleine competitie is ieder punt dus van belang. Je kunt snel promoveren, maar even snel degraderen. Eerste tegenstander in deze nieuwe opzet is KOAG uit Krimpen, een ploeg waartegen we in al mijn tijd (en ik ga al effe mee) nog nooit tegen speelden. Overdreven veel wisten we dus niet van onze tegenstander, anders dan de resultaten die ze vorig jaar boekten. De inschatting vooraf was dat het een tegenstander van vergelijkbaar kaliber moest zijn.

Voorafgaand aan onze wedstrijd speelden beide tweede teams tegen elkaar. Het vergde geen meteorologisch inzicht om te begrijpen dat de hitte vandaag zijn stempel op de wedstrijd ging drukken. Zoals we in Tilburg zouden zeggen: ’t is verrekes wèrrum. Krachten dus goed doseren om te zorgen dat we het een uur lang scherp vol konden houden.

KOAG laat aan het begin van de wedstrijd direct zien zich weinig van de warmte aan te trekken. Vooral de heren aan KOAG-zijde schieten zuiver. Van afstand weten ze makkelijk de korf te vinden. We moeten dus direct in de achtervolging. Aanvankelijk heeft Duracell direct een antwoord met een prachtig korfloos schot, maar in deze fase is het duidelijk dat wij niet dezelfde scherpte op de mat kunnen leggen. KOAG slaat een gaatje en wij moeten concluderen dat er een schepje bovenop moet.

We weten een beetje terug te veren in de wedstrijd maar opnieuw zet de thuisploeg aan. Waar wijzelf slordig omgaan met de kansen – wederom is de strafworpstip een vervloekte locatie, maar ook opgelegde kansen zijn niet aan ons besteed – schiet KOAG met fases scherp waardoor ze een ruststand van 13-8 op het bord weten te zetten. Nu is achtmaal scoren niet eens heel belabberd, maar dertien maal een tegendoelpunt incasseren natuurlijk wel.

We komen te laat tot het besef dat we van meet af aan volle druk moeten leggen op de tegenstander. Dat moet anders. Aanvallend moeten we aan gaan zetten, maar vooral verdedigend moet het scherper en beter.
Na rust zetten we een en ander om; iets meer lengte en fysiek in het veld door Opa in te brengen. Ook kan ‘Ei’ haar energie en pressie brengen. Er wordt over het algemeen net wat scherper gespeeld en de verse kracht die KOAG in het begin van de wedstrijd had, leek ook door de zon opgeslurpt. We komen weer dichterbij maar wanneer we op twee doelpunten verschil komen, lijkt KOAG weer aan te slaan en scoort ze toch weer een aantal doelpunten om ons terug te dringen.

Toch geven we niet op. We zetten nogmaals aan en vechten ons terug in de wedstrijd. Voor een tweede maal komen we op een marge van twee maar ook KOAG wisselt en blijkt nog scherp en vers bloed op de bank te hebben. Daarmee dringen ze ons terug en met nog een paar minuten op de klok weten we dat de tijd te kort is om de aansluiting nog te vinden. De Krimpenaren gaan er met de punten vandoor.

Helaas dus niet de competitiestart waar we op gehoopt hadden. KOAG pakt de eerste twee punten en ook Swift blijkt van ONDO gewonnen te hebben. Wel hebben we deze voor ons nieuwe tegenstander kunnen ervaren en kunnen we de benodigde lessen trekken om thuis wél een resultaat tegen ze te boeken. Maar eerst gaan we ONDO treffen in eigen huis, een wel bekende voor ons. Zij zijn volgende week de eerste tegenstander in eigen huis. ONDO kennen we goed omdat we vorig jaar in de zaal tegen ze speelden. Tegen ONDO spelen we altijd leuke en spannende wedstrijden. Belooft dus de moeite waard te worden volgende week. Ben jij erbij om ons naar de punten te schreeuwen? Tot volgende week!

Tilburg 1.