Vandaag een belangrijke wedstrijd. Gezien de uitslagen van de afgelopen weken was het vandaag wederom een clash tussen de nummer 1 en nummer 2. Kinderdijk staat op twee punten achterstand op ons en de rest daarachter, met minimaal drie punten. Winnen we vandaag, dan zetten we iedereen op minstens drie punten achterstand en hebben we twee wedstrijden de kans om het kampioenschap te grijpen. Verliezen we, dan ligt alles weer open en zal de laatste speelronde hoe dan ook het uitsluitsel in deze competitie gaan geven.

We waren dus gebrand om te winnen vandaag. Want het belang was voor ons groot. Creëren we comfort in de ranglijst of toont deze poule zich wederom een slangenkuil? Vandaag in ieder geval zonder Mona. Wat is nu belangrijker, je teamgenoten of het trouwfeest van je broer?

Het moest gebeuren tegen Kinderdijk, alwaar onze makker Stevie Wonder de handdoek in de ring gegooid bleek te hebben. Thuis wonnen we op een redelijk comfortabele wijze van de ploeg uit Alblasserdam, maar getuige de recente uitslagen alsook de stand op de ranglijst beloofde deze uitwedstrijd lastiger te gaan worden.

En eigenlijk liet zich dat al direct in het begin van de wedstrijd zien. Tilburg begint slapjes, komt niet lekker in het spel en ook de stevige wind die over het veld rukt helpt niet mee. Kinderdijk neemt direct het initiatief en Tilburg moet in de achtervolging. Kinderdijk laat ook direct zien dat het vandaag niet voor plezier naar het veld gekomen is. De thuisploeg besluit een combinatie van inzakken, achter verdedigen en op het blok zakken te gaan spelen om te voorkomen dat Tilburg in haar spel komt. Super suf natuurlijk, maar wat werkt dat werkt. En vandaag werkte dit; waar we vaker met dit soort tactieken geconfronteerd worden en inmiddels wel wat gewend zijn, gaan we er vandaag bijzonder slorig en onvolwassen mee om. Op één of andere manier loopt het vanaf het begin voor geen ene meter. Kinderdijk daarentegen zoekt vanaf het begin nadrukkelijk naar de kansen naar binnen en wij staan te slapen. Het zijn allemaal dure tegendoelpunten en er wordt niks tegenover gezet. Ruim halverwege noteren we een 7-1 tussenstand. Het lijkt helemaal nergens op.

Dan weet Tilburg ietwat haar rug te rechten. Er wordt gestreden, gebikkeld en dat levert net wat meer op. Lopen doet het nog steeds niet, maar we kunnen wel wat inlopen tot 8-5. Op slag van rust scoort Kinderdijk nog dus kijken we tegen een 9-5 ruststand aan.

Dan is er op zich nog niet zo heel veel aan de hand, want een achterstand van vier doelpunten is in een helft weg te poetsen. Maar dan moet er wel iets meer ter tafel gebracht worden. Wat meer rust en intelligentie in het spel. En wat geluk in de schoten mag ook wel, want waar Kinderdijk de ballen er zo hier en daar nog in ziet waaien, is het bij Tilburg kommer en kwel alom. Er wordt praktisch niet raak geschoten.

Voornemens om direct in te lopen vormt het begin van de tweede helft toch weer direct een teleurstelling; Kinderdijk weet met twee afstandsschoten tweemaal de korf te vinden. Het gat nog verder vergroot. Er breekt een fase aan waarin beide ploegen moeilijk scoren. We willen wel, maar de vorm komt er nooit in. Tien minuten voor tijd gooit de Hoofbaas wat om; Sexy gaat iets meer rust en organisatie brengen in het eerste verdedigingsvak, wat moeite had om tot organisatie en schoten te komen. Duracell en de Keizerin komen bij het eerste aanvalsvak en zorgen voor schotkracht. Zij vallen uitstekend in; Sexy volbrengt zijn taak ook goed. Tilburg gaat wat beter spelen en mede door wat rake schoten van Duracell vinden we de aansluiting tot drie verschil. Dan lijkt er nog wat mogelijk, al is de tijd onze grootste tegenstander. Toch zit er niet genoeg vuur in om écht de aansluiting te vinden. Met nog 1,5 minuut te spelen voelen we aan dat de punten vandaag niet naar Tilburg gaan. Dus spelen we de wedstrijd rustig uit, om het onderling resultaat in ons voordeel te houden. Veel lukte vandaag niet, maar dat in ieder geval wel.

Sja, dat ging even anders dan hoe ik het van tevoren in mijn hoofd had. Waar lag het aan? Ik kan niet zomaar één ding aanwijzen. Het was een dag van malaise; een dag dat niks lukte. Die zitten er ook tussen. Kinderdijk heeft hier goed en geduldig gebruik van gemaakt en hijgt ons nu in de nek.

Onveranderd hebben we alles in eigen hand om de eerste plek in deze poule vast te houden, maar dan kunnen we ons geen slordigheden meer permitteren. We hebben de kans om een slag te slaan in deze poule laten liggen, en kunnen niks meer dan onszelf dit verwijten en Kinderdijk een schouderklopje geven. Nu is het zaak om snel te vergeten, wel te leren en volgende week weer met beide benen op te grond te staan om Tjoba in eigen huis te kunnen verslaan.

De Zeeuwen tonen zich vaak een ploeg die zich kranig weert, maar wanneer wij ons eigen spel spelen dan moeten we de punten in Tilburg zien te houden. Extra reden om te komen kijken: na deze laatste thuiswedstrijd, waarbij we ook afscheid nemen van Bakker Tom, is er een BBQ geregeld. Geef je nog snel vòòr morgen op en zorg ervoor dat we volgende week als een blauw-wit legioen klaar staan om de punten in eigen huis te houden!

Tilburg 1