Woensdag 20 maart. We zitten hier samen aan een tafeltje te genieten van de blije koppies van onze D1 spelers. Als afsluiting van het zaalseizoen hebben we een uitje gepland en mogen ze 2 uur lang springen/jumpen (we zullen maar geen reclame maken). Met dank aan een bijdrage van de vereniging en de ouders. Het is 2 dagen geleden dat we een belangrijke wedstrijd hadden met de D1. Na een lang seizoen hard werken stond de laatste wedstrijd van het seizoen op het programma: thuis tegen Rust Roest. De nummer 2 tegen de nummer 1. De winnaar van de wedstrijd is de nieuwe zaalkampioen. Mooier kan eigenlijk niet.

Even terug in de tijd…

Zaterdag 16 maart. Een uitwedstrijd tegen OJC’98 uit Berkel-Enschot. Een derby! Deze wedstrijd winnen zou betekenen dat we een kampioenswedstrijd zouden gaan spelen tegen Rust Roest. Op de een of andere manier doet de stand vermoeden dat we deze wedstrijd makkelijk zouden gaan winnen, maar hebben we toch steeds enige moeite om van ze te winnen. Met een ruststand van 1-2 in ons voordeel ga je toch denken: “We zullen het kampioenschap hier toch niet gaan verspelen?”. Uiteindelijk eindigt de wedstrijd gelukkig in 2-8. Geen beste wedstrijd, maar winnen is winnen. Een slechte generale zullen we maar zeggen. Maar we kunnen ons gaan opmaken voor dé wedstrijd van het jaar. Een kampioenwedstrijd tegen Rust Roest.

Maandag 18 maart. Vanavond is de kampioenswedstrijd. Op maandagavond? Ja, de tegenstander had ons gevraagd of de wedstrijd van 23 maart verzet kon worden i.v.m. een jaarlijkse rommelmarkt bij Rust Roest waar de spelers graag bij aanwezig willen zijn. Hoe vermaken de kinderen zich op een rommelmarkt denken wij dan, maar er zullen vast leuke andere activiteiten zijn denken we dan maar. We zijn de beroerdste niet, dus wij werken er graag aan mee (wetende dat we eigenlijk tijdens de jeugdkamp naar Rust Roest moeten dus dan willen we ook graag hun medewerking).

Afijn, het is maandagochtend. We sturen Jason naar school want het is immers een gewone schooldag. De eerste appjes in de groepsapp gaan al rond en we vermoeden dat er al wat spanning is bij enkele ouders 😊. Wat heel begrijpelijk is, want wij zijn ook gespannen. We nemen samen overdag nog even het plan door. We weten dat Rust Roest vaak tegen ons een dame laat meedoen, die normaliter in de B1 van Rust Roest staat. Op leeftijd mag ze nog mee doen, dus we zullen dat moeten accepteren. Wij gaan van onze eigen kracht uit. De D1 is dit seizoen zo enorm gegroeid dus we hebben ook het vertrouwen dat het mogelijk is om te winnen.

Het is maandagmiddag. Na een vervroegd avondeten laten we Jason zijn tas inpakken. Voor de zekerheid pakken wij ook onze tas met schone kleren in. Hierover later meer…

Het is maandagavond, 18:30 uur. Na lekker wat ingeschoten te hebben met een muziekje erbij en een bespreking waarin we ons strijdplan hebben besproken, gaat de wedstrijd dan eindelijk beginnen. Je hoopt dat er ook veel supporters komen kijken. Nou… dat is gelukt. We denken dat het aantal supporters vergelijkbaar is met de opkomst bij de wedstrijden van onze selectie. Super gaaf om te zien dat er zo veel mensen van de club aanwezig zijn!

De start is voor ons. Na wat plaatsfouten hier en daar zijn wij wel als eerste bij de les en nemen we al snel een 3-1 voorsprong. We merkten aan de zijkant dat Rust Roest toch enigszins verrast was door ons spel en onze groei die we hebben doorgemaakt ten opzichte van de vorige wedstrijd. Het meisje uit de B1 (Rust Roest heeft geen C1) waar we het eerder over hadden kan zich al snel gaan klaarmaken om mee te gaan doen, want Rust Roest wil ook graag winnen. Na het 1e kwart komt ze er al in, maar ze gaat spelen als jongen (dat mag in onze klasse). Eigenlijk door vooral onrustig spel, waarschijnlijk ook wel een beetje door de zenuwen, maken we helaas regelmatig onnodige fouten waardoor Rust Roest mee kan blijven scoren. Je ziet dat we beter zijn qua aanvallen en er wordt netjes verdedigd, maar het uitbrengen van de bal ging helaas niet altijd even goed. Ach, fouten maken hoort ook bij het leerproces.

We gaan met 1 doelpunt verschil, in ons voordeel, de rust in. We concluderen met z’n allen dat het aanvallend en verdedigend best prima gaat, maar dat we dus beter moeten gaan letten op het uitbrengen van de bal. De 2e helft is redelijk vergelijkbaar met de eerste helft. Het is een helft waarin het verschil nooit meer dan 2 doelpunten is geweest. Hoe spannend wilt je het hebben? Richting het einde toe gaat de hartslag van de coaches, en waarschijnlijk van alle supporters, steeds meer omhoog. De spanning is om te snijden. Vlak voor het eind maken we 2 verschil en toen dachten “we gaan het gewoon flikken”. Rust Roest scoort nog een keer, maar het laatste aanvalsvak speelt de wedstrijd professioneel uit alsof het de normaalste zaak van de wereld is. De scheidsrechter fluit af en de vreugde barst los. De spelers vliegen elkaar in de armen en ook wij zijn door het dollen heen.

De spelers van Rust Roest overhandigen een bloemetje aan iedere speler. Heel netjes en de spelers van Rust Roest krijgen een spontaan applaus van de supporters van Tilburg. Ja, Fair Play kun je wel aan korfbal overlaten. We drinken wat met de spelers en we vieren het kampioenschap.

Weet u nog dat wij ook onze tas gingen inpakken? Onze vereniging heeft namelijk een ongeschreven regel als het gaat om kampioenschappen. Dan weet je als coach dat je de pineut bent en dat je met de kleren aan onder de douche wordt gezet. Uiteraard spelen we dit spelletje mee, maar we zorgen er wel voor dat ook de spelers het niet droog houden.

Terug naar nu. We zitten nog na te genieten van de wedstrijd en de kinderen zijn lekker aan het jumpen. Even een weekje rust en dan we ons gaan opmaken voor het veldseizoen. Een poule met de nummers 1 t/m 4 van het zaalseizoen dus kan interessant worden. Maar dit kampioenschap pakken ze ons niet meer af. KAMPIOENUH!!!!

Alle supporters bedankt voor jullie support! We hopen jullie op het veld ook weer vaak te zien.

Met sportieve groet,
Amanda & Morris

P.s. Ook namens Jaap die er helaas niet bij kon zijn. Hij helpt ons al het hele seizoen waarvoor we hem heel dankbaar zijn. Hij heeft mede gezorgd dat de kinderen zo gegroeid zijn.