Waar we vorige week aantraden tegen de lijstaanvoerder, stond ons deze week precies het tegenovergestelde te wachten: de (gedeeld) rode lantaarndrager. HKV stond, net als ONDO, op één punt onderaan de ranglijst. Beide ploegen verzamelden hun punt tegen elkaar, daar de wedstrijd tussen HKV en ONDO in een gelijkspel eindigde. De doelstelling was dan ook vrij helder: er moest vandaag gewonnen worden.

Dat zou in een gewijzigde opstelling moeten gaan gebeuren. De verloren zoon nam de plek van Sexy in. Bij voorbaat werd ons een paar dingen duidelijk over HKV. Voornamelijk dat zij het gros van hun doelpunten scoren over twee van hun spelers. En dat één van de twee hoogstwaarschijnlijk geblesseerd was. Maar afin, daar was een strijdplannetje voor gemaakt dus we zouden beslagen ten ijs komen. Wel was het duidelijk dat de Hagenezen flinke aanpoters zouden zijn; niet schuw van een duelletje, bereid om ver te gaan voor de punten. En met gezellig publiek, wat gedurende de wedstrijd veelal ‘op basis van gelijkwaardige dialoog de verbinding zoekt met de uitspelende ploeg’. Je weet wel.

Vrij snel leerden we dat één van de Haagse schutters inderdaad niet aan de wedstrijd zou beginnen. Resultaat was een gewijzigde opstelling. In die opstelling beginnen we rustig aan de wedstrijd; rustig in die zin dat we niet ongekend scherp aantreden maar wel prima verdedigen en geduldig korfballen. Er wordt een kleine voorsprong gepakt, maar snel genoeg vechten de Hagenezen zich terug. En met vechten bedoel ik dan ook ‘vechten’ in de letterlijke zin van het woord. Er wordt snel duidelijk gemaakt dat men bij HKV niet vies is van een duwtje en een beukje. Alles heiligt het doel. Vervelend echter is dat heertje HKV stevig doormept op een schot van Mooiboy, met als gevolg ‘een rechtse’ op z’n oogbal. De arbiters ontgaat het allemaal een beetje, zien wel dat er iets gebeurt maar onderkennen de ernst van de overtreding niet. ‘Vrije bal’, is hun antwoord. Mooiboy, na even proberen z’n oogballen weer op de juiste plek te krijgen, neemt deze nog maar dat is een van de laatste dingen die hij doet deze wedstrijd. Hij moet met een dik, blauw oog de strijd staken, voornamelijk omdat hij nog maar met één oog ziet.

Aanleiding voor de Hoofbaas om een en ander om te gooien. Sexy komt weer met Opa te spelen en de verloren zoon gaat een koppel vormen met Feddinho. Het vervolg van de wedstrijd heeft eronder te lijden; Tilburg loopt stroef en komt niet goed in haar spel. Waar het ene vak in de rebound en verzorging overheerst, maar scherpte mist, is het andere vak slordig, niet sterk genoeg onder de korf en daarmee de bal snel kwijt. We hebben moeite om de veranderingen op een goede manier op te pakken en hobbelen een beetje achter de wedstrijd aan. We scoren wel, maar niet veel. Net voldoende om de wedstrijd in gelijke tred naar de rust te laten lopen. Waar we aanvankelijk nog wel een gat weten te slaan naar 5-7, zakt het spel daarna in en kabbelen we achter HKV aan tot rust, die we met een gelijke stand van 8-8 bereiken. Het is niet veel soeps. Het is vooral heel slordig, op alle fronten. We hebben zelfs nog een beetje geluk, want HKV mist twee stippen.

Dat moet dus anders in de tweede helft. Het bijzondere is: we lijken de draad kwijt te zijn. Waar we normaal makkelijk met elkaar combineren en de juiste kansen op de juiste momenten weten te vinden, is er vandaag ‘niks van dat’. Zijn we een beetje van de wap door het gewissel in de vakken? Of door het Haagse geschreeuw en geduw? Ik weet het niet, maar was vooral zaak dat we de draad weer op gingen pakken.

We beginnen de tweede helft eigenlijk nog met dezelfde slordigheid als eerder vertoond. De wedstrijd kabbelt wederom verder, nog steeds in gelijke tred. HKV besluit haar geblesseerde aanvaller alsnog in te brengen. Het verandert weinig aan de wedstrijd. Tot Tilburg halverwege de tweede helft de draad een beetje oppakt. We wisselen door Sexy en de verloren zoon weer om te draaien. Meer balans in de vakken; schotkracht en rebound beter verdeeld. We pakken een voorsprong van twee doelpunten en HKV, wat alsmaar meer vervalt in duwen en trekken, probeert met man en macht de vier verschil te voorkomen. Toch komt deze er met nog een minuut of vijf te spelen. Het lijkt een beetje alsof de wedstrijd gespeeld is, tenzij HKV nog iets geks doen. ‘Één doelpuntje maken en de wedstijd is van ons’, is wat er letterlijk gezegd werd in de time-out met nog vijf minuten op de klok. Dat bleek achteraf waar.

Want waar we eerder in de wedstrijd vooral slordig waren, hadden we in de laatste vijf minuten vooral pech. Pech, dat de (goede) schoten net niet vielen. Pech, dat stippen en doorlopers gemist werden. Pech, dat HKV boven zichzelf uitstijgt en een paar mooie doelpunten maakt. En natuurlijk ook een beetje slordig van onszelf, want het aanvallende spel was niet geweldig. In ieder geval minder dan de fase ervoor; slordiger vooral.

Dus dat ruik je het al komen. De Haagse spelers geven de beuk erin, vechten voor wat ze waard zijn en wijzelf tonen onvoldoende volwassenheid en karakter. Het wordt een gelijkspel. We laten HKV vier doelpunten op ons inlopen.

Sja, dan ben je achteraf toch behoorlijk gefrustreerd. Want nee, op basis van wat we vandaag lieten zien verdienden we niet geweldig veel. Maar het was wel genoeg om met vijf minuten spelen een betrekkelijk ruime marge neer te zetten. En als je die dan verspeelt… Leermomenten, zullen we maar zeggen. Maar natuurlijk ook knap van HKV, wat geen moment opgegeven heeft en tot de laatste seconde gestreden heeft.

Gelukkig hebben we een weekje om dit gelijkspel, wat toch stiekem een beetje als een verlies voelt, een plaats te geven en over te gaan op de volgende wedstrijd in deze poule: de thuiswedstrijd tegen onze ‘vrienden van Vriendenschaar’. Zij speelden dit weekend in eigen huis gelijk tegen Fortis, dus ik verwacht dat ze daar ook niet overdreven gelukkig van geworden zijn. Hopelijk is onze verbetenheid groter dan die van hun en gaan we scherp het veld in aankomende zaterdag. Want onze makkers uit Hardersbleek-Griessendorp troffen we al tweemaal eerder dit competitiejaar en daar bleek dat we gewaagd zijn aan elkaar. Maar de vorige ontmoeting was, net als aankomende zaterdag, in Tilburg en wisten we met sterk spel te winnen. Aankomende zaterdag gaan we voor hetzelfde recept! Tot dan!