Deze week stond er alweer een ritje naar Den Haag op het programma. Moet niet gekker worden; paar weken geleden het hele eind nog gereden. Ditmaal tegen Die Haghe, de ploeg waartegen we de zaalcompetitie in eigen huis openden. In die wedstrijd wisten we het eerste bedrijf naar ons toe te trekken, maar waren we vooral in de tweede helft te slap waardoor we de Hagenezen met de punten naar huis lieten gaan. Dat moest vandaag anders.

Aangekomen bij het gigantische complex aldaar, parkeren viel nog overigens nog niet mee, bleek dat we eerst een puzzel-zoektocht kregen om de juiste hal te vinden. Is weer eens iets anders dan een normale warming-up. Die Haghe speelt nog wel eens in een raar halletje met een donkere vloer, maar dat bleek vandaag niet het geval. In een prima, ruim opgezette hal mochten we aantreden. Wel, helaas, met het publiek op een hoogte van 63,5 meter, wat een beetje een aparte sfeer maakte. Maar ach, het halletje was verder ruim opgezet dus als je de Westerhell gewend bent, dan valt dit nog niet tegen.

Tilburg begint goed aan de wedstrijd. Het eerste aanvalsvak floreert aanvallend, het eerste verdedigingsvak verdedigend. Logisch, zou je zeggen, maar misschien ook weer niet want we spelen eigenlijk net zo vaak andersom. Tilburg pakt direct de eerste voorsprong en Die Haghe moet in de achtervolging. De Hagenezen komen niet lekker in hun spel in de eerste helft; Tilburg geeft veel druk en een groot deel van de duels wordt door ons gewonnen. Hoewel het spel niet fantastisch is - zeker het eerste verdedigingsvak komt aanvallend niet goed uit de verf - bouwen we gedurende de eerste helft wel een voorsprong op van vier, vijf doelpunten. Vooral Mooiboy is loepzuiver met zijn vrije ballen. Helaas zakken we daarna een beetje weg, waardoor Die Haghe de kans krijgt om aan te haken. Het resultaat is dat de voorsprong nog maar één doelpunt bedraagt wanneer gefloten wordt bij een 10-11 ruststand. Jammer, want hoewel we niet geweldig spelen was er toch echt wel de ruimte om met een ruimere voorsprong de kleedkamers op te zoeken.

Die Haghe weet ons eerste verdedigingsvak veel druk op te leggen, waardoor we daar snel in fouten terecht komen. Dat moet een beetje volwassener uitgespeeld worden. Een schepje erbij, en dan kunnen we in de tweede helft gaan uitbouwen. Of althans, dat was het devies.

De tweede helft loopt in hetzelfde stramien door. Tilburg pakt telkens een voorsprong, Die Haghe moet in de achtervolging. Het gat wordt nooit groot; Telkens weet Tilburg te scoren, maar haken de Hagenezen toch weer op tijd aan om ons niet weg te laten lopen. Halverwege de tweede helft stokt het een beetje aan Tilburgse zijde. We worden steeds slordiger en Die Haghe ruikt bloed. In een fase waarin volop kansen komen om afstand te nemen, missen we scherpte en zetten de Hagenezen aan. Met nog een goede tien minuten op de klok komen ze voor het eerst langszij. Het veert dan wat op en neer, maar met nog vijf minuten op de klok komt er niet een schepje, maar een bult zand in de Tilburgse motor. Die Haghe slaat toe en weet voor het eerst op voorsprong te komen. Op dat moment, moet gezegd, laat die Haghe haar tandvlees zien en staan spelers op bij de geelhemden. Een van de jonge heren aan Haagse zijde maakt in korte tijd twee mooie doelpunten van afstand en daarmee delen ze een klap uit, die Tilburg daarna niet meer te boven komt. We zijn zichtbaar gefrustreerd door ons eigen spel en op dat moment voel je dat het niet meer lukt. We gaan domme fouten maken waardoor Die Haghe zelf nog een gat van vier kan slaan. Zelf stellen we er niks tegenover. Ineens is het einde wedstrijd en kijken we tegen een eindstand van 26-22 aan. Een rare gewaarwording.

Je speelt bepaald geen geweldige wedstrijd maar door arbeid te leveren ben je tot tien minuten voor tijd de bovenliggende partij. Toch geef je de wedstrijd op het allerlaatste moment op deze manier uit handen. Spelend in Den Haag, vier doelpunten tegen krijgen in de laatste vijf minuten, zonder daar iets tegenover te stellen? Deja-vu. Zonde, slordig, en zeker onnodig. Maar, moet gezegd, natuurlijk ook een compliment aan Die Haghe, wat zichtbaar niet lekker in de wedstrijd zat of kwam, maar toch het geduld en geloof bewaarde om op het laatst toe te slaan.

In plaats van de Hagenezen dus op één punt te naderen, slaan zij nu een gat van vijf punten met ons. Het betekent ook dat Vriendenschaar en Fortis, die vandaag netjes hun punten behaalden, afstand van ons nemen op de ranglijst. Maakt de wedstrijd van volgende week des te belangrijker. Dan komt Fortis op bezoek in eigen huis. Tegen de Zeeuwen speelden we de tot nu toe slechtste wedstrijd van dit zaalseizoen. Op dat rare, houten vloertje in die gigantische hal ergens in het verre Westen. Nu mogen zij op bezoek komen in de Westerhell en zijn wij uit op revanche. Twee punten, en niks minder.

Tilburg 1.